“Moi, je sais de parler le néerlandais, donc c’est à vous d’apprendre le français!”
En de lesgever initiatie Judo ging verder in het Frans. De Nederlandstaligen moesten hun plan maar trekken (se débrouiller), de Fransen konden met gemak volgen.
Dit Naams artikel geeft een blik op hoe onze Franstalige zuiderburen omgaan met Nederlandstalige reclame in het straatbeeld. Laat me toe om te besluiten dat de commentaren op het artikel blijk geven van een gebrek aan realiteitszin (wat betreft het straatbeeld in de (Noord)rand van Brussel), en bol staan van clichés over de Vlaamse politici.
Wat betreft die realiteitszin: zoals hier al vermeld, is het in de rand rond Brussel dagelijkse kost van Franstalige mededelingen te zien in het straatbeeld: er worden Franstalige briefjes uitgestald op de marktkramen, op sommige speelplaatsen was het zelfs zó problematisch geworden dat er moest verplicht worden van Nederlands te spreken. Of zag je “A Louer” i.p.v. “Te huur” voor de vensters van de huurhuizen. Of “A vendre” i.p.v. “Te koop” bij een tweedehands wagen (of werd er stiekem verondersteld dat Franstaligen niet genoeg geld hebben om een nieuwe wagen te kopen? ;-)).
Qua integratie moet ik wel toegeven dat ik ooit een Franstalige familie een Pfaffke heb zien doen: gepensioneerde moeder kwam met haar twee volwassen zonen, waarvan één getrouwd was, wonen in een huurhuis (toen nog 45.000 BEF per maand). Dat kan wel tellen als integratie. Enkel het koppel werkte (en dan nog niet eens voltijds). Helaas waren ze minder sympathiek dan de JM en co. 😉
Over die clichés van intolerante, seperatistische en fascistische Vlaamse politici: moesten deze effectief allemaal zo zijn, dan had er veel minder conversation geweest én nog véél minder in het vooruitzicht, en iets meer action. Of dat een goede zaak zou zijn: i haz no magic ball!
Om te besluiten: wat ze daar in Namen meegemaakt hebben, is de zegswijze “een koekje van eigen deeg” nog niet eens waardig.
PS: is er eigenlijk een foto van die reclamebanner te vinden op het internet?
boskabout 
So true 🙂 Ben ook van de Noordrand en woon in Brussel, waar ik al veel Frans moet spreken. Dan kom ik in Vilvoorde en hoor ik weer constant Frans spreken.
Vlamingen passen zich te makkelijk aan. Mijn ma ging onlangs met Franstalig nichtje in Antwerpen winkelen. Toen ze hoorden dat ze onderling Frans praatten, schakelden ze in de winkel over op Frans. Omgekeerd zal het niet snel waar zijn ..