Met Mijn Mond Vol Tanden

Ik werd laatst geconfronteerd met mijn Skype die al mijn contacten met een Baidu link had gespamd. Ik weet niet of jullie veel op Baidu rondhangen maar ik alleszins niet. En toch waren er mensen die zich afvroegen of het de bedoeling was dat ze op die link gingen klikken. Niet dus.

Shout out to Herman en Hans om er mij op aan te spreken, ik zou het zelf pas gemerkt hebben toen ik de volgende keer inlogde op Skype (iets wat ik niet zo vaak doe, en ik klik er zelf al niet op vreemde links). Herman verwees me dra door naar zijn nog maar verse blogpost over cybersecurity. Die post verwijst naar dezelfde website als die die Hans mij had doorgestuurd: https://haveibeenpwned.com/. Eventjes mijn emailadres ingegeven en wat bleek: ik was “enkel” “compromised” in de DropBox en LinkedIn hacks van 2012. Die hebben beide iedereen verplicht van een nieuw wachtwoord in te geven.

Bij Skype/Microsoft gebeurt iets gelijkaardig: ze laten je account een nieuw wachtwoord geven en je nog eens linken met een Microsoft account + je kan magischerwijze opeens zien vanwaar je allemaal ingelogd hebt. In mijn geval: mijn account zat opeens in Oekraïene. Zo niet he mannekes!

Maar dus: die befaamde 2-factor authentication krijg je niet zomaar. Je zou blijkbaar nog een tweede keer moeten linken met je Microsoft account [1]. Go fucking figure!

Nog meer leesmateriaal over de spam:

• https://blog.malwarebytes.com/cybercrime/2015/09/steer-clear-of-this-skype-spam/
• https://www.reddit.com/r/hacking/comments/5ab8s7/how_does_this_skype_hack_work_baidu_link/
• http://www.theverge.com/2016/11/8/13561024/microsoft-skype-baidu-linkedin-hack

Die keer dat we naar Amsterdam reden

Reizen is tof. Ge komt dan al nekeer ergens anders en dan apprecieert ge uw eigen land een beetje beter. Allez ja, “eigen land”, precies alsof ik het voor het zeggen heb in la petit Belgiqueske het sjiekske.

Soit, soms is het ook omgekeerd: de Nederlandse radiozenders zijn veel matuurder dan wat we in België hebben. Enkele weken terug reden we naar de launch party van zender Viceland in Amsterdam (kanaal 21 op Telenet, geen idee of ze op Proximus te vinden zijn). Uiteraard was er veel file onderweg dus van de launch hebben we weinig mee gekregen maar de party was er wel. Een zalig weerzien met de Peter van Social.Lab (they’re hiring! ne social creative!) en zijn madame. En een zalig weerzien met gratis drank obviously (hoera voor hotels om de hoek!). En de dag erna een lekker Nieuw-Zeelands/Braziliaans ontbijt bij Bakers & Roasters, yummie! (Alleen jammer van het moeten aanmelden en een kwartier moeten wachten, damn hipsters!)

View this post on Instagram

@vicelandbe launch

A post shared by boskabout (@boskabout) on Feb 23, 2017 at 11:46am PST

Viceland is de tv-zender van Vice en dus kwaliteitsvolle tv over mensen in de rand van onze maatschappij, het leven zoals het niet voor u of mij is. En dat is interessant. Kwaliteitsvol, want het camerawerk en de editing is beter dan wat je te zien krijgt op vier of op Sporza wielerjaaroverzichten. Ik zeg het maar!

Maar dus: op reis gaan betekent dat je meer kan appreciëren wat je leuk vindt aan je eigen kutland. En ook beter ziet hoe crappy sommige dingen zijn. Zoals de radio dus. Ik erger me al jaren aan het interview-niveau op StuBru (ik denk dat het begonnen is bij Siska), en sinds kort ook aan dat van de Vandaag-presentatoren op Radio 1. Dan zit ik in mijn auto en roep ik van “maar dat moet ge niet vragen, stomme koei, dit hier is een betere vraag!” Bij wijlen zou ik durven denken dat Koen Fillet de enige is die nog iet of wat pertinente vragen durft te stellen. Wij reden door Nederland op een vrijdagnamiddag en waren onder de indruk van wat we hoorden op zowel 3FM als – als ik het mij goed herinner – Radio 2. Wat een maturiteit!

Verhuisd

We zijn verhuisd naar een crib with a view. We wanen ons al bijna een maand in een AirBnb waar we nooit meer weg gaan willen. Upping the ante voor onze volgende crib.

We luisteren naar niet-zo-heel-erg vreemde Turkse muziek.

Ik ontdek de Boiler Room van Little Boots.

Life is good.

Brussels’ Museum Night Fever

Vorig weekend was er in Brussels de Museum Night Fever. Dat is een concept van de stad/plaatselijke musea waar een twintigtal musea ’s avonds hun deuren open zetten en iedereen voor 10 euro de deelnemende musea kan bezoeken. In de musea is er vaak entertainment, zoals moderne dans en (niet zo) klassieke muziek. Voor 7 euro extra mag je ook nog naar de afterparty.

Met de kliek gingen we een vriendin verrassen die in het Coudenberg-museum muziek ging spelen, en ’s nachts was er een feest met Âme in Silo (die sinds een jaar of twee in Brussel feesten organiseren). Ideaal moment om nog eens op hotel in Brussel te gaan. Na veel vijfen en zessen ben ik in het Novotel Brussels off Grand Place beland (wat een naam!). Inchecken, valies droppen in executive room en dan nog heel even de (best wel kleine) fitness room induiken vooraleer een zéér lekkere wafel te gaan eten. Check.

Tijd voor het echte werk: op naar de Coudenberg. We hadden ons eerst vergist en waren in museum Belvue beland. Na wat aanschuiven gingen we ondergronds. Best wel interessant om zo wat te lezen over de geschiedenis van uw eigen hoofdstad. Zo van toen er nog geen democratie was. Hoe zag het leven er toen uit voor de middenklasse? Die vraag werd dan weer niet beantwoord, laat staan gesteld.

We hoorden af en toe wat mooie muziek (het moet niet altijd house zijn) en zagen wat moderne dansers raar dansen. Oh, en de blokfluit is blijkbaar een echt muziekinstrument! (Raise your hand als ge dat haatte in het middelbaar.) Daarna gingen we nog naar de Bozar wat portretten bekijken. Dat is wat anders dan selfies en snapchats maken he! (Geef toe, zo’n schilderij maken is echt wel kunst. Een selfie daarentegen…) (Ik zou eigenlijk wel eens naar die voorstelling over sultans willen gaan kijken.)

In de Silo ben ik nooit geraakt, ik was moe en wou eigenlijk het lekkere ontbijt in het Novotel niet missen. En het bed lag zo zacht! Rightly so!

Muilen?

Muilen voor nerds (onder drones) 🙂

via

Going the extra (s)mile

Halverwege juli mocht ik voor de eerste keer in mijn leven in business class vliegen. Het was met Brussels Airlines te doen, in het kader van hun party flights die ze voor Tomorrowland hadden ingelegd. Sommige vluchten waren speciaal ingelegd, met extra capaciteit en een DJ. Vrij uitzonderlijk dus. Het eten was iets specialer, de beenruimte een pak groter en de stinkende vetzak zat niet tegen jou maar een halve meter verder. Je kan je zetel kanten naar bed-vorm (pro-tip: niet doen als je een deur groot bent) en kijken naar een megagroot scherm. Pretty nifty! (Op deze vlucht was er geen stinkende vetzak te bespeuren.)

Nu, het allerbelangrijkste blijft toch wel het cabinepersoneel.

Machines rarely create vibes, people do. A smile goes a very long way.

 

Waw! Wat een reclame voor Tesla!

Goeie reclame!

Destination Madness

Ik typ dit terwijl ik op een dakterras in Berlijn zit. Alphaville kweelt een mooi liedje in de verte. Vandaag gesproken op een conferentie. Afgelopen weekend zat ik in Keulen voor de kick-off van de organisatie van StartupBus Europe 2014. Als je een hacker, hipster of hustler bent: pre-applyen! Morgen vlieg ik terug naar La Belgique.

Donderdag vlieg ik met Brussels Airlines naar Munchen. Wat party people voor Tomorrowland gaan ophalen. Vrijdag ga ik naar Tomorrowland. Om 20u die avond ga ik poker spelen met wat maten. Zaterdag trouwt mijn neef, de eerste van mijn generatie familie. Hij is drie jaar jonger dan ik. Zondag ga ik terug naar Tomorrowland, dansen in de tunnel van Coincidence Records.

Destination Madness.

Achterhaald

Test-Aankoop (met koppelteken, zo blijkt) haalt weeral eens met de vingers in de neus het nieuws: gratis apps zijn een geweldig lek voor privacy-gevoelige gegevens van u en ik. Met z’n allen geven we namelijk heel wat apps toegang tot de adresboeken van onze telefoons, tot GPS-chip, tot de gyroscopen (nieuwe activity in Moves: een vluggertje), tot de microfoon (amai gij hijgt wel lang na uw jog-beurt) en tot de foto’s. Al de data die die apps zouden kunnen kunnen vergaren, zouden volgens Test-Aankoop wel eens kunnen doorverkocht worden aan adverteerders die Facebook of Google als ad-platform gebruiken. Nou moe.

Laten we vooral zwijgen over alle wedstrijden die georganiseerd worden door (niet alleen de) Vlaamse kranten, over enquêtes als je naar een conferentie gaat, over… Die komen, net als de apps van hierboven, met kleine lettertjes hoor!

Eerder vanavond zag ik wat reclame voor hotels in Barcelona (voor een trip in juni), maar ik had mijn logies al afgelopen weekend geboekt. Achterhaalde reclame dus. Ik ben dan maar snel wat hotels gaan zoeken op booking.com, maar dan voor Bilbao ergens in september of oktober. Twee websites later was Google Ads al mee en moet ik dus zelf niet 3 avonden op booking.com tijd verdjakken maar kan ik het vinden van een cool hotel aan het “toeval” overlaten.

Video Playlists for Computing for Data Analysis

A while ago I followed Coursera’s Computing for Data Analysis MOOC (by Roger Peng), which was more of an intro to R programming than abstract computing. Below are the four YouTube playlists (one playlist for each week).