Waterblack-out aka lachen met Schauvliege

Hahaha, een waterblack-out! Waar komt die Schauvliege toch mee af!

Zo gaat dat dan, op Twitter. Een minister met een kabinet en administratie achter haar dat doorheeft dat er misschien iets fundamenteel op til is. Om nog maar te zwijgen van het Rekenhof, een van België’s oudste en veruit meest onafhankelijke instellingen (enfin, denk ik toch).

Op 16 december publiceerde de Nederlandse kamer van het Rekenhof namelijk een rapport over de “zorgwekkende” grondwatertoestand van Vlaanderen. Samenvatting:

Het Rekenhof onderzocht hoe de Vlaamse overheid de instrumenten grondwatervergunning, grondwaterheffing en grijswaterbesluit inzette voor de verbetering van zijn zorgwekkende grondwatertoestand. De overheid voerde de daaraan verbonden maatregelen traag uit en bedong bij Europa uitstel. Het vergunningenbeleid lijkt vruchten af te werpen, maar geldt niet voor alle grondwaterwinningen en biedt juridisch onvoldoende zekerheid. Ook de heffing zorgt sinds 2010 stilaan voor een betere afstemming op de kwantitatieve toestand van de grondwaterlichamen. Het grijswaterbeleid ten slotte kende weinig succes. De drie instrumenten verminderden het grondwaterverbruik vooral in het meest kwetsbare Sokkelgebied.

Ondertussen zitten ze in Sao Paulo zonder water.

The idea of South America’s biggest metropolis, home to 20m people, lacking something so basic seems fanciful. Yet shortages this year have forced schools to suspend classes and restaurants to shut in smaller towns across São Paulo state, where a fifth of Brazilians live and a third of GDP is produced. For months taps in some neighbourhoods of the state capital itself have run dry, especially in the small hours. Unless the rains are unusually bountiful, a disaster looms in 2015.

Misschien toch maar iets minder met la Schauvliege lachen?

Voorspellingen

Enkele jaren geleden was ik nog een echte nerd, in de lessen Datamining & Neurale Netwerken hield men ons bijvoorbeeld bezig met tijdsreeksen (“time series”). Zeer interessant: je krijgt een set datapunten ter beschikking, en je moet je neuraal netwerk “trainen” om dan op basis van een subset van die tijdsreeks het vervolg van de tijdsreeks te voorspellen, ofte “extrapoleren”.

Extrapoleren, dat is niet evident. In de lessen Numerieke Wiskunde (gegeven door een poetisch professor) hadden we geleerd over onstabiele methodes en slecht geconditioneerde problemen. [De professor zijn cursus schreef alles met een “k” in plaats van met een “c”.] Methodes gebruik je om problemen op te lossen. Als ik me niet vergis, is een methode stabiel als de fout op de output gelijkaardig blijft aan de fout op de input (bijvoorbeeld door ruis op de metingen). Een probleem is slecht geconditioneerd als onafhankelijk van welke methode je gebruikt, de fout op de uitkomst altijd groter zal zijn dan de fout die op de input zit. Welnu, voorspellen is een slecht geconditioneerd probleem.

Je denkt dat je subset het dal is van een parabool, en dan blijkt dat opeens een exponentiele functie te benaderen. Lastig!

En dan is er een site zoals de Overstromingsvoorspeller. Daar kan je op verschillende punten in het Vlaams waternetwerk kijken naar de voorspellingen van en de huidige waterstanden. Waterstanden zijn niet zo simpel als een parabool: dat gaat omhoog en omlaag zonder regelmaat. Een ijverige wiskundige zou er een spline van sinusoide functies op loslaten.

Voorspellingen en werkelijke waarden.

In stippellijn zie je hierboven de voorspellingen van het waterpeil, in volle blauwe lijn de werkelijke waarden. Wat valt er op?

Dat de timing van de pieken redelijk goed voorspeld werd (de start van de pieken zijn goed, de uiteindelijke pieken bleken 2-3 uur later), maar dat de werkelijke waarde nogal onderschat werd (een voorspelde piek van 11,7 m TAW blijkt 12,2 m TAW geworden te zijn, ofte 4,3% ernaast). 4,3% ernaast valt nog mee, maar een halve meter water kan wel het verschil betekenen tussen droge en natte meubels.