Daar boven de Vlaanders

Kleine samenvatting van onze vlucht afgelopen zaterdag, ergens boven de Vlaanders.

(hoera voor iMovie ’11)

Ik blog dus ik ben

Vroeger stond hier meer persoonlijk gezever op. Enfin, gezever. Dat was serieus geschreven, maar ergens ook weer niet. En dan kwam er Twitter en werden mijn alter ego(‘s) en ikzelf daar ferm verslaafd aan en dan was er geen tijd meer om twee uur te spenderen aan een opiniestuk en bijhorende research, laat staan mooie zinnen te schrijven (en te herschrijven en dan weer te schrappen). Zodus: het bloggen viel wat weg en op den duur waren er meer delicious-samenvattingen (van dingen die ik die dag gelezen heb en/of later nog eens moet lezen) dan dat er genuine content te lezen viel.

Ondertussen ging het leven wel door hoor. Er werd afgesproken met maten en vriendinnen in Leuven, Brussel, Antwerpen en Gent, avant-premières bezocht en gebabbeld met regisseurs en figuurlijk grote actrices zoals Barbara Sarafian. Er werd gelachen met presentatrices die schoon van ver maar verre van schoon zijn en met andere dingen die ik ondertussen allang vergeten ben.

Er werd stiekem en minder stiekem met meisjes (18+ voor de slechte verstaander) gedanst. De ene had mooie, grote, blauwe ogen, de andere een geile kaaklijn. Raar hoe een kaaklijn geil kan zijn. De ene had grote borsten en kleedde zich als een halve sloerie met blote schouder, de andere ging iets meer geraffineerd gekleed. Er werden complimenten gevist en gegeven en gekregen. Er werd voor mij gekookt en ik kookte voor haar en het werd goed bevonden. Ik zette eighties plaatjes op voor hen, en er werd vrolijk gehuppeld en in de badkamer meegezongen. Als je lang genoeg kan spelen is het spel zelf bijna zo leuk als winst.

Er werd weer lustig met de wagen gereden, ook naar diep in Wallonië. Er werd vastgesteld dat er Vlamingen hun Waals lief naar ginder volgen en daar een gezapig leven leiden, temidden van allerlei groen. Er werden plannen gemaakt om iets gelijkaardig te doen, want de vastgoedprijzen swingen hier – euh – van de dansvloer recht de gordijnen in.

Er wordt tegenwoordig weer gelopen. Niet zo snel als ik het zou willen, maar dat mag ook niet verwonderen na twee maand inactiviteit (het was geleden van de 10k Gaston Roelants). Mijn tweetalige franstalige baas heeft me een tienwekendebutantenschema voor de marathon gegeven (ik heb vorig jaar de 20 km van Brussel gelopen, dus dit jaar gaan we voor de marathon), de eerste week zit er al direct een klepper van 20 kilometer in! We gaan dus eerst nog enkele weken opbouwen voor we aan dat schema beginnen.

Ik blogde niet, maar ik was wel.

“Vlieg met me mee”

“Vlieg met me mee” waren ongeveer de woorden die Imke Dielen deze middag via Twitter de wijde wereld instuurde. In een grijs, klein en ver verleden was ik nog een enthousiast Flightsimmer (met hoofdletter, want ik had zelfs oude vliegkaarten!), en dan zeg ik op het verzoek “vlieg met me mee” niet zo snel “nee”. (er wordt een fonds ter bevordering van mijn rijmkunsten opgericht, storten kan binnenkort!)

Fast forward anderhalf uur, en dan tref ik Imke en haar broer aan in het clubhuis van één van de twee plaatselijke vliegclubs. Lekker gezellig! Mocht ook wel, want de instructeur die weg was met het vliegtuig waar wij mee gingen vliegen bleef dus iets te lang weg. Gelukkig kwam er na een tijdje toch nog een vliegtuig vrij waarin wij drie dan konden plaatsnemen en het ruime zeepsop luchtruim kiezen.

Nog wat paperassen invullen. Papierwerk is belangrijk!

Nog snel een pose bedenken.

De GSM mag niet aan in een vliegtuig, dus geen foto’s van tijdens de vlucht. Da’s jammer, want België ziet er echt wel mooi uit vanuit de lucht. Allez, de polders toch. 🙂

De (lucht boven) Torhoutse weien, Oostende, Brugge en Eeklo werden onveilig gemaakt door de broer van Imke (en stiekem ook door mezelf shhhht!), maar vooral door een vrouwtje op gezegende leeftijd. Zij had duidelijk wat moeite met het radioverkeer, maar liever moeite met het radioverkeer, dan met het vliegen! (trouwens best wel leuk da’k het radioverkeer kon volgen, lang leve flightsimmen over het internet!)

Vliegen houdt in dat je ook boven de wolken kan komen (howdy sunshine!), en dat je ook wat spelletjes kan spelen met de zwaartekracht: een (poging tot) paraboolvlucht, een drop-wing, een bocht waarbij je 60° kantelt (en da’s echt wel veel) en daardoor tweemaal zo zwaar gaat wegen (cool!) en een stall (het vliegtuig laten vertragen zodanig dat er geen draagkracht meer is). Zowaar een sensatie!

Het wachten op een vliegtuig zorgde ervoor dat we de zonsondergang (in een versneld tempo) vanuit de lucht konden meemaken, lekker morantisch!

Als afsluiter werd een simulated emergency landing uitgevoerd: de motor werd in idle gebracht, en van 2000 voet (kleine 700 meter) hoogte werd er dan een toertje boven de luchthaven gedaan om dan recht voor de piste te komen: spannend! (maar de piloot had talent en het bleek dus geen probleem te zijn :-))

Action point: informeren voor vlieglessen.

Imke (en broer): nogmaals nen dikke merci voor de leuke namiddag!