Over hoe ik vaststelde dat ik de dood vermeden heb

Vandaag was een rare dag.

Het weekend was wat zwaar (gaan wandelen in Wallonië, in de buurt van de abdij van Maredsous, en zaterdag vrij zwaar gefeest op n°13 in Gent) en dus lagen we (koninklijk meervoud) zondagavond op tijd in bed. Voor mijn doen vroeg uit bed gesukkeld, en dus ook vroeger naar het werk. Vroeger naar het werk betekent meer file, en meer file betekent: sneller de gsm vastnemen. Deze keer ontdekte ik dat er een Touring Mobilis app voor BlackBerry bestond, en dus moest deze geïnstalleerd worden. Aja, er moesten maar eens de gemeentelijke files waar ik last van heb getoond worden.

Toevallig passeerde net dan de politiecombo die normaliter 500 meter aan de andere kant van het verkeersverlicht waarvan ik nog 500 meter verwijderd was het verkeer in goede banen leidt. Of dat toch zou moeten doen. Niet dus, want er stond nog file. Enfin, ze kwamen voorbijgereden toen ik die app aan het installeren was, en dus niet echt met mijn twee handen aan het stuur zat. Veel te laat gezien, en toen ik in mijn spiegels keek, zag ik de combi remmen. Gelukkig net op een punt waar de zone 50 begint, dus er bestaat een waterkansje dat het niet was om mijn nummerplaat op te schrijven. Ze zijn er niet om de daders van beschadigingen aan mijn auto op te sporen, maar wel om easy money te cashen… (waarschijnlijk hebben ze “always go for the quick win” als devies gekregen)

En dan was het ver 11u en moest ik eigenlijk boterhammen eten want om 13u had ik een afspraak om een conditietest te doen (handig als je de twintig kilometer van Brussel gaat lopen). Helaas kon dat niet, want ik was ze vergeten te smeren. Dan maar veel te laat een spaghetti gegeten op’t werk, en met een volle maag richting conditietest. Daar aangekomen bleek ik mijn sportshort thuis vergeten te zijn (dank u moeder de vrouw die zondagavond per sé nog die short wou wassen). In opgerolde jeans dan maar die conditietest gedaan. Er moest eerst met een neusknijper mijn longinhoud ofzo getest worden, en daarna dan in bloot bovenlijf, zo vol met elektrodes (ha, mijn borsthaar moest er zelfs op enkele plaatsen aan geloven!) de veredelde hometrainer op.

Een kwartier en 434 Watt – da’s redelijk veel voor normale mensen die niet Fabian “meneer 1400 Watt” Cancellara heten – later terug het longtestkot met neusknijper in voor een afsluitende test, daarna de douche en dan was het tijd voor de uitslag: “maximale test, goed maximale aëroba capaciteit en zeer goed uithoudingsvermogen (ventilatoie anaërobe drempel rond 155/min; geen ventilatoire beperking”. Alles dik in orde dus, zelfs geen beklag over mijn overgewicht!

Met een trainingsschema voor de 20 km van Brussel naar huis gereden, alwaar een waswijzer van Samsung (go figure!) in de brievenbus zat.

Waswijzer van Samsung

En dan kaarten voor Tomorrowland besteld. Ik ga dit jaar voor de eerste keer, en ik wil vooral Dubfire en 2 Many DJ’s zien/horen. En Faithless zou ook langskomen (als DJ-set?).

En vastgesteld dat als ik in september een van de dingen die ik wou gekregen had, ik nu waarschijnlijk in een vliegtuigcrash zat. Nu dat ik er bij stil sta, in september wou ik twee dingen en geen van beide heb ik gekregen. Apparently a good thing. #winning

Ik blog dus ik ben

Vroeger stond hier meer persoonlijk gezever op. Enfin, gezever. Dat was serieus geschreven, maar ergens ook weer niet. En dan kwam er Twitter en werden mijn alter ego(‘s) en ikzelf daar ferm verslaafd aan en dan was er geen tijd meer om twee uur te spenderen aan een opiniestuk en bijhorende research, laat staan mooie zinnen te schrijven (en te herschrijven en dan weer te schrappen). Zodus: het bloggen viel wat weg en op den duur waren er meer delicious-samenvattingen (van dingen die ik die dag gelezen heb en/of later nog eens moet lezen) dan dat er genuine content te lezen viel.

Ondertussen ging het leven wel door hoor. Er werd afgesproken met maten en vriendinnen in Leuven, Brussel, Antwerpen en Gent, avant-premières bezocht en gebabbeld met regisseurs en figuurlijk grote actrices zoals Barbara Sarafian. Er werd gelachen met presentatrices die schoon van ver maar verre van schoon zijn en met andere dingen die ik ondertussen allang vergeten ben.

Er werd stiekem en minder stiekem met meisjes (18+ voor de slechte verstaander) gedanst. De ene had mooie, grote, blauwe ogen, de andere een geile kaaklijn. Raar hoe een kaaklijn geil kan zijn. De ene had grote borsten en kleedde zich als een halve sloerie met blote schouder, de andere ging iets meer geraffineerd gekleed. Er werden complimenten gevist en gegeven en gekregen. Er werd voor mij gekookt en ik kookte voor haar en het werd goed bevonden. Ik zette eighties plaatjes op voor hen, en er werd vrolijk gehuppeld en in de badkamer meegezongen. Als je lang genoeg kan spelen is het spel zelf bijna zo leuk als winst.

Er werd weer lustig met de wagen gereden, ook naar diep in Wallonië. Er werd vastgesteld dat er Vlamingen hun Waals lief naar ginder volgen en daar een gezapig leven leiden, temidden van allerlei groen. Er werden plannen gemaakt om iets gelijkaardig te doen, want de vastgoedprijzen swingen hier – euh – van de dansvloer recht de gordijnen in.

Er wordt tegenwoordig weer gelopen. Niet zo snel als ik het zou willen, maar dat mag ook niet verwonderen na twee maand inactiviteit (het was geleden van de 10k Gaston Roelants). Mijn tweetalige franstalige baas heeft me een tienwekendebutantenschema voor de marathon gegeven (ik heb vorig jaar de 20 km van Brussel gelopen, dus dit jaar gaan we voor de marathon), de eerste week zit er al direct een klepper van 20 kilometer in! We gaan dus eerst nog enkele weken opbouwen voor we aan dat schema beginnen.

Ik blogde niet, maar ik was wel.

Sportief

Zo een tijdje uw auto kwijt zijn is wel goed voor uw conditie. Ik denk dat ik deze week al zeker 100 km gefietst heb. En elke dag dat ik met de fiets naar het werk ga, verdien ik er 8 euro aan. Kassa kassa! (komt wel weer administratie bij kijken, godmiljaar!)

Wat de auto betreft:

1. De ene carrossier zegt 3.000-4.000 euro (met of zonder BTW, geen idee) om hem te maken (het chassis is vooraan trouwens 30 cm verschoven), maar hij zou hem eigenlijk moeten demonteren om het goed te kunnen inschatten. Daarvoor moeten we de auto, niet kosteloos, naar ginder takelen.
2. De andere carrossier durft er helemaal geen prijs op te zetten, zijn echt werkvolk is nog een week op vakantie.
3. Beide carrossiers beweren dat hij achteraf nog door de keuring na ongeval geraakt.
4. Vrijdag zijn er wat Marokkanen komen kijken, ze zouden nog 2.000 euro willen geven “pour les pièces”. Ze zeiden ook dat hij achteraf zeker niet door de keuring geraakt. De motor draait nog wel.
5. Een West-Vlaamse opkoper wilt 3.100 euro geven. Zonder BTW (wat ik ergens raar vind).
6. De garagist waar de wagen nu staat, zegt dat hij voor 8.000 euro niet te maken is. En dat een spiksplinternieuwe motor 5.000 euro kost.
7. Een nieuwe wagen kost tussen de 10.000 en 11.000 euro.
8. Stel dat we voor het wrak nog een koper vinden die 4.000 euro wil bieden, dan moeten we maar 6.000 of 7.000 euro opleggen voor een nieuwe wagen. In vergelijking met de reparatiekost van minstens 4.000 euro is het misschien wel interessanter van gewoon een nieuwe wagen te kopen i.p.v. achteraf te sukkelen met een wagen die misschien niet de keuring na ongeval doorgeraakt…
9. En dan is er nog de kwestie  van de verzekering. Ik wil eigenlijk weg bij Ethias, maar zelfs na mijn ongeluk zouden die wel eens goedkoper kunnen zijn dan de anderen. En dan nog omnium of niet (best wel, reken op 2.000 euro per jaar).
10. En vecht ik mijn aansprakelijkheidsstelling aan (via de Rechtsbijstand)? Mijn bonus-malus gaat naar 13 (of 14) Want ik moet hierdoor toch wel enkele jaren 200 euro/jaar meer verzekering betalen… Als ik dat door wat geprocedureer wat kan uitstellen, en eventueel Wegebo in fout kan stellen door gebrekkige signalisatie, dan valt dat weg. Gaat wel veel moeite en gezeik zijn, en is dat die 200 euro/jaar wel waard?

Lastig. (en dan heb ik het nog niet gehad over de keuze van welke nieuwe wagen te nemen)

Lichaamsbeweging

Vandaag gedaan:

• 5 kuub hout in opgehoffen en in een kruiwagen gestapeld. De rest van het team deed de rest (transport van oprit naar stapelplaats en stapelen).
• 2 trainingsdagen van 100 Push Ups. Ik liep wat achter op schema, bij deze ingehaald. Er is een Google Docs spreadsheet beschikbaar (yay, peer pressure!), maar daarvoor moet je dit heerschap even een reply of Direct Message sturen.

Gisteren gedaan:

• na een nachtje opstap gaan in Petrol (daarna nog aan het pasta-kraam gepraat met Zombie Nation en Thomas Von Party van het Turbo-label; Turbo is het geesteskind van Tiga) en zes uur slaap: iets meer dan 40 kilometer gefietst. Het allerlaatste bergske (ik denk niet dat er 200 meter vlakke baan in het parcours zat) wou ik nog een spurtje doen, maar m’n dijen voelden halverwege als lood aan… De moeite dus!

PS: Check this out: Rave Grohl made a new mixtape.

PPS: feestje op 10 april in Esperança (boven Café Alegria) te Leuven. More info soon. Be there!