Waarom ik probeer te stoppen met Twitter? Het antwoord op die vraag is meerledig, en enkele van die aspecten zal ik in deze post een klein beetje toelichten.
Eén aspect is dat ik te veel bezig was met Twitter. Ik was aan het wachten op iets (ik ben dit beginnen schrijven terwijl een Subversion update-commando bezig was, dat commando heeft er uiteindelijk 1 minuut 51 seconden over gedaan om 72 kBytes te downloaden…) en ik keek naar Twitter of er niks gezegd werd, puur uit bezigheidstherapie. Er moet veel gewacht worden in het leven: in de file, aan een rood licht, op de trein, op de bus, wachten tot de bus op je bestemming arriveert, …
Een ander aspect zijn de mensen. Je echte, fysisch sociaal netwerk van mensen die je kent en waar je wel eens mee op café gaat, of gaat eten. Na zo’n jaar of twee veel te veel op Twitter zitten, en ook naar Twunches, Barcamps, etc te gaan, leer je dus hopen mensen kennen. Maar echt, hopen. Met als gevolg dat de mensen die je daarvoor kende, helemaal verwaarloosd geraken. Of de mensen die je in het begin van je online leven hebt ontmoet, die zie je ook maar amper meer. (En da’s jammer, want dat zijn allemaal schatten van mensen)
Met als gevolg dat je eigenlijk shitloads aan oppervlakkige contacten hebt, maar geen diepgaande connecties met die mensen. En daar wil ik de komende weken en maanden iets aan doen.
boskabout 