Poesje Stoei

Via een project van het MIT.

To do

To do, voor deze blog:

1. Bloggen over de BlackBerry Torch 8900.
2. Bloggen over de Nokia E7.
3. Bloggen over hoe ik mijn eigenste BlackBerry Bold 9700 gemist heb terwijl ie in garantie binnen was voor reparatie (wat uiteindelijk vervanging bleek te zijn).
4. Bloggen over vrouwelijke orgasmes.  Elk heeft er op haar groepsblog een aanzet toe gegeven, maar volgens mij valt er daar véél meer over te zeggen dan wat kutstatistieken (pun only slightly intended). En dat er weinig reacties op die blogpost zijn.
5. Bloggen over een american frat party in bxl.

Of ook niet.

Over een mislukt rollenspel in een veel te duur hotel

Dus, je bent een grote meneer van een grote internationale instantie, dikwijls ver van huis en moeder de vrouw kan niet altijd mee op je business trips. Zelf ben je zo goed als pensioengerechtigd, maar daar blijkt je libido nog lang niet aan te denken.

Op een dag (obligatory Kabouter Wesley reference) blijk je weer alleen in New York te zitten, in zo’n fancy zessterrenhotel 69 verdiepen boven 5th Avenue. Je hebt goesting en vraagt aan de maître d’hôtel achter een “gezelschapsdame”. Je beveelt de maître haar te zeggen dat ze gekleed moet zijn als meid en het ruwere werk niet mag schuwen.

In afwachting van haar komst, kruip je al maar onder de douche, kwestie van fris gewassen te zijn en zo. Chicks appreciëren hygiëne, dat heeft 50 jaar seksueel actief zijn je wel geleerd. Je komt uit je douche, half afgedroogd en daar blijkt je gevraagde meid te staan. De rest is geschiedenis.

PS: Give or take over 20 jaar zitten al die mensen op het dan equivalent van YouPorn hun lusten bot te vieren. En dan is dit mopje waarheid geworden:

During sex. I suddenly stopped and didn’t move. She: “What are you doing?” Me: “I’ve seen this on YouPorn, its called Buffering”

Your milkshake is better than mine

Deze middag zat ik aan tafel met drie levenservaren mensen, in de meest rijke zin van die twee woorden. Het ging over koetjes en kalfjes maar vooral over on- en offline media en print en ook wel een beetje over Japanse porno. Kwestie van het wat spannend te houden (niet moeilijk met die kleine Japanse vrouwen :-]).

Niet dat ik daar allemaal veel van weet: ik moet me echt wel een bleuke gevoeld hebben want ik heb twee keer “ik ben er 26 maar binnenkort 27” gezegd om toch maar een beetje gewicht in de schaal te leggen. En als ge er niet veel van weet, dan moet ge domme vragen stellen.

Eentje zoals “lopen die marketeers niet twee jaar achter?” terwijl dan blijkt dat die marketeers hun publiek effenaf twee jaar achter loopt. Veronderstellingen maken is altijd een risico nemen.

Zo hoorde ik vanavond iemand beweren dat een kind in het Franstalig onderwijs in Brussel 260 euro minder krijgt dan een kind in het Nederlandstalig onderwijs. Meteen viel de vraag: werd er rekening gehouden met het geld dat bijvoorbeeld het katholieke net in zijn scholen steekt?

Om maar te zeggen dat men vaak vergeet het domein, de context van een uitspraak goed te beschrijven en dat men daardoor dikwijls nodeloos met elkaar in ambras kan komen. En dat ge goed moet luisteren naar wat men zegt, kwestie van het goed begrepen te hebben.

(En praten over seks is leuker dan praten over politiek, maar dat wist u al.)

Ik blog dus ik ben

Vroeger stond hier meer persoonlijk gezever op. Enfin, gezever. Dat was serieus geschreven, maar ergens ook weer niet. En dan kwam er Twitter en werden mijn alter ego(‘s) en ikzelf daar ferm verslaafd aan en dan was er geen tijd meer om twee uur te spenderen aan een opiniestuk en bijhorende research, laat staan mooie zinnen te schrijven (en te herschrijven en dan weer te schrappen). Zodus: het bloggen viel wat weg en op den duur waren er meer delicious-samenvattingen (van dingen die ik die dag gelezen heb en/of later nog eens moet lezen) dan dat er genuine content te lezen viel.

Ondertussen ging het leven wel door hoor. Er werd afgesproken met maten en vriendinnen in Leuven, Brussel, Antwerpen en Gent, avant-premières bezocht en gebabbeld met regisseurs en figuurlijk grote actrices zoals Barbara Sarafian. Er werd gelachen met presentatrices die schoon van ver maar verre van schoon zijn en met andere dingen die ik ondertussen allang vergeten ben.

Er werd stiekem en minder stiekem met meisjes (18+ voor de slechte verstaander) gedanst. De ene had mooie, grote, blauwe ogen, de andere een geile kaaklijn. Raar hoe een kaaklijn geil kan zijn. De ene had grote borsten en kleedde zich als een halve sloerie met blote schouder, de andere ging iets meer geraffineerd gekleed. Er werden complimenten gevist en gegeven en gekregen. Er werd voor mij gekookt en ik kookte voor haar en het werd goed bevonden. Ik zette eighties plaatjes op voor hen, en er werd vrolijk gehuppeld en in de badkamer meegezongen. Als je lang genoeg kan spelen is het spel zelf bijna zo leuk als winst.

Er werd weer lustig met de wagen gereden, ook naar diep in Wallonië. Er werd vastgesteld dat er Vlamingen hun Waals lief naar ginder volgen en daar een gezapig leven leiden, temidden van allerlei groen. Er werden plannen gemaakt om iets gelijkaardig te doen, want de vastgoedprijzen swingen hier – euh – van de dansvloer recht de gordijnen in.

Er wordt tegenwoordig weer gelopen. Niet zo snel als ik het zou willen, maar dat mag ook niet verwonderen na twee maand inactiviteit (het was geleden van de 10k Gaston Roelants). Mijn tweetalige franstalige baas heeft me een tienwekendebutantenschema voor de marathon gegeven (ik heb vorig jaar de 20 km van Brussel gelopen, dus dit jaar gaan we voor de marathon), de eerste week zit er al direct een klepper van 20 kilometer in! We gaan dus eerst nog enkele weken opbouwen voor we aan dat schema beginnen.

Ik blogde niet, maar ik was wel.

Godmiljaar

Gaat ge een halfuurke lopen om de miserie en stress van u af te schudden (’t deed echt deugd, telkens 4 minuten goed doorlopen en 2 minuten wandelen), komt ge thuis en merkt ge dat uw ouders ambras aan’t maken zijn omdat het dak voor het nieuwe halfzelfgemaakte kiekenkot te klein is. Tijd om Immoweb en Zimmo nog eens open te slaan.

Hamel – In Between (via Isabelle Dumortier)

Erotic City

Erotic City werd in 1984 (’t was echt wel een goed jaar) door Prince gereleased als B-kantje van Let’s Go Crazy. Op 31 maart 2010 werd er over verteld door DJ Lindsey op Eli Escobar’s blog. De schijf heeft als subtitel “Make love not war Erotic City come alive”. Ha, een hippie-plaat! Volgestoken met een geile baslijn. En schunnige referenties maat, schunnige referenties! ’t Is te zeggen: als ge goed zoekt, vindt ge er misschien twee terug. Preuts Amerika moest wel doen alsof het “funk” in plaats van “fuck” hoorde…

We can fuck until the dawn, making love till cherry’s gone.

Ja, die Prince, ’t was in den tijd een klein vunzigaardje, mijn gedacht!

DJ Anonymous draait het ergens in enen zijnen hof: