Waterblack-out aka lachen met Schauvliege

Hahaha, een waterblack-out! Waar komt die Schauvliege toch mee af!

Zo gaat dat dan, op Twitter. Een minister met een kabinet en administratie achter haar dat doorheeft dat er misschien iets fundamenteel op til is. Om nog maar te zwijgen van het Rekenhof, een van België’s oudste en veruit meest onafhankelijke instellingen (enfin, denk ik toch).

Op 16 december publiceerde de Nederlandse kamer van het Rekenhof namelijk een rapport over de “zorgwekkende” grondwatertoestand van Vlaanderen. Samenvatting:

Het Rekenhof onderzocht hoe de Vlaamse overheid de instrumenten grondwatervergunning, grondwaterheffing en grijswaterbesluit inzette voor de verbetering van zijn zorgwekkende grondwatertoestand. De overheid voerde de daaraan verbonden maatregelen traag uit en bedong bij Europa uitstel. Het vergunningenbeleid lijkt vruchten af te werpen, maar geldt niet voor alle grondwaterwinningen en biedt juridisch onvoldoende zekerheid. Ook de heffing zorgt sinds 2010 stilaan voor een betere afstemming op de kwantitatieve toestand van de grondwaterlichamen. Het grijswaterbeleid ten slotte kende weinig succes. De drie instrumenten verminderden het grondwaterverbruik vooral in het meest kwetsbare Sokkelgebied.

Ondertussen zitten ze in Sao Paulo zonder water.

The idea of South America’s biggest metropolis, home to 20m people, lacking something so basic seems fanciful. Yet shortages this year have forced schools to suspend classes and restaurants to shut in smaller towns across São Paulo state, where a fifth of Brazilians live and a third of GDP is produced. For months taps in some neighbourhoods of the state capital itself have run dry, especially in the small hours. Unless the rains are unusually bountiful, a disaster looms in 2015.

Misschien toch maar iets minder met la Schauvliege lachen?

Ge moet uw eigen niet zo serieus nemen

Average blog quality

The above infographic is a qualitative representation of the quality of all the blogs floating around. Ofcourse, quality is most of the times subjective and, as such, not measurable. I mean, how would the average person know some “fact” on a blog is just plain wrong? (As a sidenote and point of inspiration (to newspaper websites): I try to prove my facts by linking to my sources.)

Now, one may expect some fuzz if someone trashes the blogosphere for producing crap, for being the landfill of the web. Especially if that someone is a head honcho, like Christian Van Thillo, of some “pretty huge” media “empire”. For some fuzz, go here and here (read it!).

For once, the fuzz is not at TechCrunch (you probably weren’t reading that anyway, coz it’s UTTER CRAP!). But on to the explanation of the above infograph. I set out the quality of blogs vs the amount of blogs of that quality. I assumed a normal distribution because there are a lot of blogs out there (other reasons for choosing a normal distribution are described on the wiki-page). I clustered the quality of the blogs so it proves Van Thillo’s point by taking the integral of three categories (utter crap, pretty good and really good).

Fuzz is easy to create, certainly in this case. Nobody wants to read crap. So you don’t visit crappy blogs, and you certainly don’t have them in your feedreader. Nobody wants to write crappy blogposts, and certainly wouldn’t never ever admit his or her blog is utter crap. So: bloggers and blog-readers automatically assume every blog is pretty or really good. They apply a filter (by ignoring the utter crap). See? Everything is a goddamn filter!

Anyhow, some dude comes along, points to the things nobody saw because of the filters they applied and you end up with fuzz and bloggers’ worlds turned upside down because of it. Traffic. Money. Profit!

Title in Dutch because this isn’t meant to be a really good blog. Really.