Alles verandert. En maar goed ook!
Tagarchief: j&b
Phoenicia
De reden waarom we afgelopen weekend in Libanon zaten, was eigenlijk de wereldwijde voorstelling van vier nieuwe J&B cocktails.
Hun cocktail-bedenker heeft zich enkele maanden opgesloten in zijn bar (echt!) en is met vier aparte cocktails naar buiten gekomen:
- J&B Old City Walls (met koffie, bweik!)
- J&B Phoenician (njammie!)
- J&B Jbeil (beetje bitter)
- J&B Mount Lebanon Ice Tea (was OK)
Het filmpje hieronder toont hoe je de Phoenician zou moeten maken:
De ingrediënten voor een glas Phoenician:
- 35 ml J&B
- 15 ml maraschino likeur
- 15 ml s.vermouth
- 150 ml vers sinaasappelsap
- 3 drops orange bitters (géén idee hoe ge dat vertaalt, sorry liefste lezers)
Je gooit bovenstaande ingrediënten in een shaker met ijs, schudt en serveren in een hoog glas. Af te werken met sliert sinaasappelschil en rietjes.
Volgende week post ik het videoverslag van Party Through The Ages!
Het vakmanschap van J&B drink je met verstand.
Start A Party in Lebanon
So I got back safely from the lovely Lebanon, oh yeah. The trip was too short, and the day off afterwards too. Had to process more than 600 pictures, still have to do a selection and do the same for the videos…
In the mean time, here’s a teaser video taken at the beginning of the Party Through The Ages at the old port of Byblos (which is the oldest city of the world!):
I still owe you some details on the new J&B cocktails, the afterparty at White in Beirut and the different acts that performed on the closing party through the ages in Byblos (some of which I interviewed, including a very cute and wise belly dancer).
Libanon, dag 2
Deze ochtend was hels: na vijf uur slaap er alweer uit. De wekker van m’n Blackberry heb ik in mijn slaap genegeerd, de (door mij ongevraagde) wake-up call van het hotel een kwartier later was gelukkig wel voldoende om mij uit mijn kingsize bed te halen. Op’t gemakske (omdat het niet sneller kon ;-)) een douchke genomen, en daarna check-out en ontbijt met veel aandacht voor het fruit. 🙂
Na weer eens een tentoonstelling van reizigersstiptheid (lees: slechte orchestratie door de organisatie) een uur te laat toch kunnen vertrekken om stil te staan in het waanzinnige Beirutse verkeer. Bleek de schuldige een camion te zijn die een rijvak blokkeerde en net vertrok toen wij er passeerden. Altijd hetzelfde…
Toch op ons gemak door de Jeitta grotten geslenterd: de bovenste grot dien je te bereiken via een kabelbaan, wat me aan een fancy James Bond film met Roger Moore deed denken.
De ondergrondse grot bezoeken doet men met een bootje. De Jeitta grotten zelf zijn enorm diep (en de relingen langs de kant zijn niet zo hoog, dus ik kwam niet zo dicht tegen de rand :-)). Veel stalactieten en stalagmieten trouwens. Zeer mooi. En een beetje een Indiana Jones-feeling. Ha, mijn leven is toch zo filmisch he.
De kabelbaan van de Jeitta grotten.
De groep werd al wat stipter: maar een halfuur nadat we afgesproken hadden aan de bussen waren we al vertrokken richting Eddé Sands Beach Resort. De menu was gelijkaardig aan de twintigduuzend gangen van ginder, maar dan achteraf nog wat calamaris en vis erbij (die heb ik gelaten, zat weeral al vol). Eddé Beach is wel iets ENORM fanzy panzy: er stonden veel Porsche Cayennes op de parking. 🙂
Het strand van Eddé Sands Beach Resort.
Vanwege dat strooien dak dat ge ziet op bovenstaande foto heb ik nog steeds een onverbrand vel (’t zou hier 39°C zijn!). De mannen worden er trouwens Adonis genoemd, de vrouwen Aphrodite.
Aphrodite
En nu zijn we net ingecheckt in het Byblos Palace. Mijn kingsize bed van Beirut is gesplitst (ha, dat lukt tegenwoordig precies nog wel!) in twee eenpersoonsbedden. Het kamernummer is 214, de latente signalen zijn dus tegenstrijdig wat de liefde van Byblos betreft. En het halve zicht op zee is een zicht op bouwwerf en bergen geworden. Chance dat we over een klein uurtje alweer weg zijn! Eerst een bezoekje aan de souk van Byblos, daarna tijd voor J&B’s Start A Party Through The Ages!
Zicht vanop mijn terras in het Byblos Palace.
Mijn kamer in het Byblos Palace.
Beirut
Beirut, dat is de stad waar Gameboy’s Choplifter plaatsvond (voor zover da’k het mij goed herinner). Wel, volgens mij staan hier nog een paar gebouwen die toendertijd kapot zijn geschoten. Links in mijn venster staat onderstaand gebouw:
Rechts, als ik wat tegen mijn venster plak, heb ik deze vista:
Rechts van de foto is de Beirutse marina gelegen: er liggen redelijk wat fancy pancy jachten aangemeerd. Tussen de twee rechtse gebouwen zou in 2005 toenmalig premier Rafik Hariri door een bomaanslag gedecimeerd geweest zijn. In Beirut zie je dikwijls groepen bewaakt worden door security firma’s. Ook wij worden ’s nachts vergezeld van zo’n team.
Vanochtend moesten we om 10h30 al ontbeten hebben, waardoor onze nachtrust een schamele vijf uur duurde (haja, ik moet er nog over bloggen ook). Het ontbijt in het Monroe Hotel vond ik wel OK: voldoende vers fruit, brood, beleg en dergelijke meer. Flexyflow is er wel wat ziek van geworden.
In de namiddag hebben we een deel van Beirut bezocht. Beirut is een kuststad. Helaas bestaat de kustlijn vooral uit rotsen, en zijn er maar drie publieke stranden (in gans Libanon!). De andere stranden zijn privé, je moet er dus inkom voor betalen!
Beirut's Pigeons' Rock
Beirut lijkt me wel een stad met veel potentieel, maar er is nog veel werk aan. Er zijn propere, afgewerkte delen. Dikwijls afgelijnd met een hefboom en bewakingspersoneel. Andere delen zijn dan weer verloederd.
Verkeer in Beirut: waanzin!
Het verkeer is hier trouwens een ramp: je staat er zo goed als altijd in de file. Samen met de Libanese stiptheid manifesteert dit zich dus in overal te laat komen. De wegen, en de architectuur tout court, doen me een beetje denken aan Budapest.
Ik vind het wel frappant hoeveel vrouwen hier ongesluierd rondlopen. Qua volwassen tolerantie en vooruitgang kan dat wel tellen!
’s Avonds zijn we in de Metis naar de voorstelling van vier nieuwe J&B cocktails gaan kijken. Hun professionele mixer legde uit hoe hij ze maakte (aan een cocktail heeft hij 3 maanden gewerkt om hem perfect te krijgen, helaas eentje met koffie, en ja, dat moet je mij sowieso al niet geven…). De mixer-chef is blij als je één van de vier cocktails lekker vindt, nog méér zou fameus straf zijn.
Er zit een sterrenmeisje in het internationaal gezelschap.
Ik vond enkel de J&B Phoenix lekker: een zoete cocktail met veel sinaasappelsap in. Zeer vers en fris, en bedoeld als welkomstdrankje. Een dezer dagen gooi ik de presentatie van die film wel online.
Daarna zijn we gaan eten in Abdel Wahab: we kregen er gigantisch veel gangen gepresenteerd (ik denk een tiental), elke gang een soortement Libanese specialiteit. Miljaar heb ik daar goed gegeten! Ik werd zoweer bronstig van! En achter mij zaten Braziliaanse vrouwen die ik eerder al gespot had in de Metis. Man man!
Jammer genoeg gingen wat Afrikaandermannen tijdens het eten al op versiertocht. Die Braziliaanse vrouwen natuurlijk niet meer gezien op de afterparty in rooftopclub White. Godmiljaar!
Schone Braziliaanse en zwarte neger.
In de White voor de tweede keer deze avond trouwens Stromae – Alors On Danse gehoord, en ook een tech-house remix van Milow’s Ayo Technology. Belgium represent!
We’re here
Voila, Flexyflow en mezelf zijn eindelijk in Libanon gearriveerd. Internet op de kamer is gefixt, de airco afgezet (15 graden is me toch wel iets te koud :-)). Nog rap wat stuff posten dat ik morgen ga vergeten zijn:
- Tijdens het opstijgen vanop Zaventem stonden er wat Amerikaanse vliegers op Abelag: ne C-17 Globemaster III (voor de limo’s) en een Boeing 747 van The United States of America.
- Een tomatensapke gevraagd en gekregen op de vlieger naar Frankfurt.
- Die vlucht duurde maar 35 minuten, we waren er veel te vroeg want we moesten wachten op een chauffeur voor de slurf.
- Ze hebben ons dan maar met den trap naar beneden gelaten en den bus op gegooid:
Showbizz Bart heeft op Frankfurt 8 euro betaald om op’t internet te kunnen. We waren er amper een uur. En dan noemen ze mij verslaafd!- Op de Lufthansa-vlieger naar Beirut was er niet veel plaats.
Ge kunt niet alles hebben in het leven. 🙂
De Duits-Libanese meisjes naast mij vonden die kletskop-steward ne knappe. Duits is trouwens toch wat anders dan Nederlands. Respect Jean-Marie!- Visum-wachtrij-hel op de luchthaven. Need I say more?
- Een J&B ontvangstcomité (met fleske water en be-responsible flyer): hoezee! \o/
- Ze rijden hier door’t rood! Allez, wij! (de hierboven vermelde Duits-Libanese meisjes hadden mij al gewaarschuwd)
- We zitten in Hotel Monroe, rechtover het meest fancy (volgens de hierboven vermelde Duits-Libanese meisjes) hotel van Beirut: de Phoenicia Intercontintal.
En nu maken da’k ga slapen, ’t is hier nu 5h15 (een uur verschil met België), om 10h30 is’t ontbijt gedaan, so this is gonna be painful. But you only live once!
Voorsmaakje (3)
Nog iets meer dan een dag en Kreature en ik zitten op de vlieger richting Libanon (met Lufthansa, van wie gisteren de Airbus A380 landde op Zaventem, vanavond meer daarover). De papa werd alvast opgedragen om in mijn plaats te stemmen, en daarnet werd eens naar het weder gekeken:
Het weer in Libanon en België
Vrijdagavond lijkt me een geschikt tijdstip om de nieuwe cocktails van J&B te leren kennen! 🙂
Vanaf maandag mag het trouwens terug goed weer worden in België… 😉
Voorsmaakje (2)
Onze J&B-trip naar Libanon brengt ons aanstaande zaterdag in het Eddé Sands Beach Resort, niet ver van Byblos. Jammer dat we er maar 2 uur blijven om te lunchen en wat van de nieuwe cocktails te drinken.
(het vakmanschap van J&B drink je met verstand)
Voorsmaakje (1)
De heren Ronin & Nesta zijn residents in één van de hipste clubs van Beirut. Komend weekend ga ik ze horen. 🙂
boskabout 