Zouden wij, naar aanleiding van recente evenementen, enigszins moeten vrezen voor de scheiding der machten in de democratie België?
Uiteindelijk worden twee hooggepositioneerde medewerkers van de federale politie, onderdeel van de Uitvoerende Macht, nogal zeer snel “beschermd” door iemand van de Rechterlijke Macht. Waarom schrijf ik “zeer snel”? Omdat het zaakje ruikt. Hieronder enkele commentaren op quotes uit de verslaggeving.
“De fotomontage is een ernstige schending van de privacy van mijn cliënt en haar imago”, meldt Vincent De Wolf, de advocaat van Sylvie Ricour.
Onthoud de woorden “haar imago“. Confronteer ze dan met onderstaande quote:
Een van de argumenten van de rechter was dat Koekelberg en Ricour geen publieke personen zijn en dat de fotomontage om die reden een inbreuk is op hun privéleven.
Als je geen publiek figuur zou zijn, waarom ben je dan bezorgd om je imago?
Ok, tot voor kort was mevrouw Ricour amper een publiek figuur te noemen. Maar sinds haar snelle carrière bekend is geraakt, vind ik wel dat men haar als publiek figuur mag beschouwen.
En als je dan naar dit fragment luistert (vooral de laatste helft is interessant), en dan beseft dat de rechter iemand blijkt te zijn die Humo niet kent, laat staan begrijpt, dan zit je dus met een kostelijke misstap van de rechterlijke macht.
Trouwens, waarom is de rechter een Franstalige? Zou dit niet in strijd kunnen zijn met de taalwetgeving? En hopla, het verhaal dwarrelt weer neer op communautair grondgebied.
Disclaimer: ik ben geen advocaat, dus een groot deel van wat hier boven staat (vooral de insinuaties) kunnen abuis zijn!
Update 19:13: het zou ook mogen geweten zijn dat de man van Laurette Onckelinckx (PS, minister, lid van de uitvoerende macht), meester Marc Uyttendaele, de advocaat is van Fernand Koekelbergs. Scheiding der Machten klinkt mooi in theorie, maar blijkt in de praktijk niet zo makkelijk te bereiken…
boskabout 