De tijd. Ze vliegt. Daarboven. Homer J Simpson zit erop. ’t Zal niet lang meer duren. Verschillende huisjes storten in elkaar, dingen moeten heropgebouwd worden. Tabula rasa en dat soort dingen.
We feesten, maar niet meer ‘lijk de beesten. We worden wat ouder, alles moet trager maar dat gaat niet, want de tijd dringt. Vrienden moeten getroost, vrienden moeten bezocht, vrienden moeten gaan kamperen en gaan trouwen. Het is meerijden met de rollercoaster en met de armen omhoog “wiiiiiiiiiii” roepen, of eraf vallen.
Projecten en regels hier, feestgedruis en miserie daar maar au fontd is er niks: the big gaping void die ons eigen leven is, dat van mijn alter ego en mezelf. We worden gedreven door een honger naar mogen maken, mogen helpen en mogen liefhebben, een honger die wel eens groter kan zijn dan louter geliefd worden. Asymmetrie is een lelijk beestje, want iedereen gaat uit van het mooie symmetrie.