Een paar maanden geleden had ik de eer om de Duitse jongeman achter Motor City Drum Ensemble (een referentie naar Detroit) te mogen ontmoeten. De man is dj en ook wel producer (of is het omgekeerd?) maar kreeg enkele jaren geleden te maken met angst en burn-out. Resident Advisor heeft rond hem een mini-documentaire gemaakt, in hun serie Between the Beats.
Het is tot nu toe wat onderbelicht gebleven maar op de #BBQR op de rooftop van Idealabs (meer bepaald The Next Level) zullen ook enkele dj’s plaatjes komen draaien. Kom vroeg, want ik open als Gehörschade Kollektiv.
Hier is de line-up:
Als je vindt dat de muziek te stil staat: we mogen niet luid draaien want de buren hebben de afgelopen weken al iets te veel moeten klagen en de politie zou wel eens de santeboetiek twee weken kunnen sluiten. So let’s don’t get too loud.
Oh ja, qua parkings: er is een bovengrondse parking 3 meter van de ingang, en een Q-Park op nog geen 50 meter van de ingang in de Korte Klarenstraat.
Het gebeurt zelden dat ik iets tegen kom waar ik mij ongelooflijk mee kan identificeren. Vanavond kwam ik ter ore dat er wat buzz was rond een short docu over Nina Kraviz, een house/techno dj uit Moskou. Ik heb haar op Pukkelpop zien draaien, and she was ace. I like her vibe. Ze doet haar ding, en ze heeft fun. I like it when a dj has fun. De short docu is cool. Ik herken de beelden van als ze de terminal van Zaventem binnen wandelt, de tarmac, de stage vanop Pukkelpop.
De short docu is eigenlijk al een week uit, maar blijkbaar duurt het wat eer de andere dj’s het internet bijgelezen hebben. Buzz omdat ze in een bad zit in die short docu en haar seksualiteit gebruikt om nóg bekender te worden. Big deal guys. Soit, heel wat commentaar door wat dj’s en via via ben ik op de blog van Greg Wilson beland. Rechts van de blogpost over Nina stond zijn bio, en om een of andere reden dwaalde mijn oog naar die bio vooraleer ik goed en wel begonnen was aan de blogpost over Nina.
Something clicked.
I’m a DJ from Merseyside. I started out in 1975, but stopped for almost 20 years, between 1984 and the end of 2003, at which point I started again.
One night during the period I wasn’t deejaying, turning off my mind, relaxing, and floating downstream I had what might be termed a moment of clarity. Paradoxically, although I was no longer a DJ in the literal sense I suddenly became aware that I’d never actually stopped being a DJ, for even if I was in a room with just one person I couldn’t help but ask them ‘have you heard this?’, and not only ‘heard’, but ‘have you seen this / read this?’, for it goes beyond music. Already taken somewhat aback by this nugget of self-discovery, I realised, in true eureka style, that this all pre-dates my being a DJ and goes back as far as I can remember – I’ve always had an inherent need to share, it’s absolutely central to my nature. This was quite a revelation.
So it’s no wonder that I became a Disc Jockey, for once I fell in love with those circular pieces of magical plastic during my formative years, it wasn’t a matter of choosing this as a path, the path pretty much chose me. – Greg Wilson
Something clicked.
Het draait niet per sé om mij. Wel om wat ik vind, om wat ik er speciaal aan vind, om waar ik het gevonden heb, om wanneer ik het gevonden heb, om met wie ik het wil delen, om wat ik er mee wil doen. Zelden leg ik al die redenen bloot, en deel ik nothing but the raw data. Als lokmiddel naar meer. Stay childish. Stay hungry.
Ik heb vandaag
Op vrijdag 15 april is het trouwens feestje in Leuven, ter ere van wat verjaardagen, 60.000+ tweets en gewoon omdat een mens af en toe moet feesten. Trouwe volgers van deze blog en de bijbehorende twitter-account (en van de andere DJ’s, check de event-page) zijn meer dan welkom.
Beat It Club 4 - Affiche by @musketon
Vandaag hadden Dimitri en ik een drie uur durende oefensessie in het DJ-lab van Het Depot. Na eerst het timecoden geprobeerd te hebben, zijn we de confrontatie aangegaan: cd’s, twee cd-spelers en een mengpaneel. Needless to say dat we nog véél te oefenen hebben wat betreft de mixing skills.
Aanvaarden is de eerste stap. Veel oefenen de tweede. (gelukkig zijn er nog pc’s en midi-controllers)
Pioneer DJM-800 mengpaneel (c) boskabout
Gevonden in een interview met KIM van The Presets:
Oh did you hear about the whole Steve Angello/Paris Hilton fiasco that happened here yesterday? Do you frequently get terrible at demanding requests while dj’ing?
kim:
oh ya. my ultimate pet peeve is when people type in requests on their cell phones. i just usually grab their phone, close it and hand it back. i wish i had the balls to do what a friend of mine does, it’d be great. he’s occasionally grabbed the phone, found ‘mom’, dialed it and then sort of sit down and say ‘muuuum, i’m fuckin peaking on my first ecstasy tablet. this is amazing! i love you!’ at 2 am.
Het is hier maar stillekes he? Nogal wiedes, mijn informatie-geile aandacht (buiten de werkuren he) spitste zich de afgelopen dagen vooral op
Dus als ge echt wilt weten wat ik aan het uitspoken ben, en echt live meemaken enzo (en feitelijk dus geen leven hebt :-p), Twitter is the way to go!
Zaterdag 26 januari was het Les Transardentes in Luik, een festival à la I Love Techno en Radio SoulwaX-mas in Flanders Expo, maar dan lichtelijk beter en gezelliger (wegens geen koude & megagrote hangars). De avond werd wat mij betreft opgefleurd door onderstaande blondine. Haar job: filmen! De hamvraag (niet die van 1 miljoen, want zoveel geld heb ik niet) (ik heb ook geen ham ter beschikking, maar daar kan ik wel iets rapper aan geraken ): waar is het resultaat van al dat gefilm te vinden? (like ik ga ooit die haar contactgegevens te weten komen :d)
Pretty hot hu? Anyway, hieronder wat gejatte foto’s (terug te vinden op de site van Les Transardentes). Om te beginnen: Partyharders vs Elektrash. Partyharders zijn goei maten van Busy P (head honcho van Ed Banger Records – Justice, Busy P, Uffie, … en ook wel manager van Daft Punk), en ze hebben vorig jaar een Ed Banger label night georganiseerd in de Recyclart in Bruxelles. Best. Party. Ever. Note there’s no fucking in the previous 3 sentences.
Hieronder een schoon foto’ken van heerschap Brodinski. Die dude is een Duracel-konijn als em aan’t draaien is. Gepikt van Rommi en mezelf, ongetwijfeld! Aja, en ook van The Dirty Jos Soundsystem!!!!!! Die laatste(n) was/waren daar ook, maar ik heb die ni gezien. Ni da’k dat zo erg vind, maar bon: Brodinski rules wel ferm hard. En ziet zijne smile eens.
Hieronder wat Goose DJ’s. Enfin, DJ’s, die mannen “draaien” zonder koptelefoon. Sterk! Den Dirty Jos zal ongetwijfeld wel laten weten hoe die mannen dat voor mekaar krijgen. Of misschien ook niet. Was een goed setje, maar Brodinski was wel beter. Bonuspunten voor een old skool Belgisch dance-schijfke op te leggen naar het einde toe.
Geen fotokijn van de SebastiAn. Die mens is ne mofo kettingroker, ni te doen! Chance voor mij dat em op’t podium stond, en ni neffe mij. Chance voor hem dat goei schijven oplegde! Al mag em ze toch wat beter proberen te mixen (maar dat zeggen ze tegen mij ook constant). Was nice!
Anyway, om af te sluiten dan ne picture van den Erol. Dieje rookt, in tegenstelling tot SebastiAn, niet als nen Turk, maar is er gewoon ene! Ene dat in Londen woont, of course thank you very much. Relaxed setje, af en toe nen banger. Ik was maar matig impressed.
Felix Da Housecat liet op zich wachten, dus mocht Erol 20 minuten langer draaien. Al maar goed dat em goei schijven oplegde.
Om 20 na 4 den deze dus richting vwatuur, gans Luik door naar boven op nen berg om dan den eindelijk op den E40 te geraken (ideaal om wat Need For Speed na te doen!). Op dieje E40 rakelings 3 konijnen gepasseerd. Platte konijnen! Allez, dat stuk konijn waarover nen auto was gereden was plat, de rest iets minder.
Dit gezegd zijnde: Les Transardentes was ferm in orde, en volgend jaar opnieuw!
boskabout 