Het boek Godverdomse dagen op een godverdomse bol geschreven door heerschap Dimitri Verhulst was een cadeautje dat afgelopen week bij de Humo zat. Zodus verkreeg ik el cheapo een stuk proza van 186 bladzijden lang. Laat me – vooraleer ik aan de review begin – nog even toe om te zeggen dat dit het eerste fictie-boek is dat ik in de afgelopen zes jaar gelezen heb.
Waar gaat dat vervloekt boek nu over? Niet moeilijk: het vat de lessen geschiedenis van het middelbaar samen in iets minder dan 200 bladzijden, te beginnen vanaf de eerste wijsheid die in het boek te vinden is: “Alle begin is moeilijk.” OK, wijsheden kreeg een mens niet echt in de lessen geschiedenis.
Alle gekheid op een stokje: het boek begint dus aan zijn verhaal ongeveer op het moment dat onze voorouders uit het water kropen. Misschien is het een metafoor voor ieders geboorte…
De geschiedenisles die het boek is, leest als een trein. Da’s handig, zo geraak je als lezer niet gefrustreerd omdat het niet vooruitgaat. Wat je wel kan frustreren, is de confrontatie met het “dierlijke” van de mens. Ik vond het dikwijls grappig (onder het motto: “it’s funny coz it’s true“).
Een mogelijk minpuntje is dat het vooral vanuit Europees standpunt geschreven is: een Chinees of Rus zal de tekst misschien minder kunnen vatten. Maar die mensen lezen ook geen Humo, so no problemo!
Een ander minpuntje is dat het verhaal stopt kort na de Tweede Wereldoorlog. Net zoals mijn lerares geschiedenis 6 jaar terug ook stopte bij de Tweede Wereldoorlog (en enkel nog wat vertelde over de oprichting van de VN, NAVO en EU)… Wat erna gebeurde is misschien stof voor de sequel?
boskabout 