Over die keer

Over die keer dat ik als klein manneke patatten moest helpen rapen op een veld van mijn grootouders, en dat ik geen goesting meer had en dat mijn peter zaliger toen zei

“allez jong, doet es voetsj, ik heb der hier al ne zak vol en gij nog ni!”

en dat ik antwoordde

“jamaar peter, dat is niet eerlijk, uw armen zijn veel langer dan de mijne”.

Ja, veel meer dan dat valt daar niet over te zeggen hoor, behalve dan dat we die anecdote meerdere malen per jaar naar boven halen.

What to do, what to do?

Het gaat slecht met de economie en stuff, en de boeren en al zijn daar zowat de eerste slachtoffers van… Vandaag hebben ze besloten om te manifesteren (ter info aan onze blokkende medemensen): vanaf 9u zowat alles in Brussel afsluiten. Op zich geen ramp, de meeste per-auto-bewegende forenzen zijn op dat uur meestal op hun werk.

Maar wat zag mijn vermoeid oog (hey, ganse dag naar een scherm staren is _matig_ tot _zeer_ vermoeiend!) al zoevend op de E40 tussen Leuven en Brussel aan de overkant van de middenberm? Jawel, een resem zwaantjes. Vijfhonderd meter verder een colonne traktoren en aansluitend dan vermoeide forenzen die eigenlijk zeer graag naar huis wilden in plaats van apocalyps-gewijs stil te staan…

Het nut ervan? Sensibilisering waarschijnlijk, een signaal naar de overheid. Voor de rest mensenpesterij. Of zou u liever op snelweg stilstaan terwijl de zon nog zit hangt te bakken (aja, u vertoeft boven een laagje beton/asfalt ter extra verwarming)?