Vrije meningsuiting en humor

Reclame voor Toyota die eindigt met een pa die zijn dochter afzet als ze naar het Amerikaans leger vertrekt:

Parodie voor Saturday Night Live waar een pa zijn dochter afzet als ze met IS vertrekt:

Er zijn wat mensen die niet met de parodie kunnen lachen.

Wat dichter bij huis: Peter Sagan knijpt in 2013 in de poep van een bloemenmeisje (en verontschuldigt zich daarvoor):

De organisatoren van de E3-prijs 2015 verwijzen met een kni(j)poog naar bovenstaand accident in een spandoek (maar bergen die plannen al gauw op omdat het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen met een rechtszaak dreigde):

Het moet gezegd dat ze bij de E3 wel vaker controversiële spandoeken (laten) maken. Zo was er al het bloemenmeisje Germaine, en eentje met Gaëlle (die toen net in de Playboy gestaan had) waarmee hun vorige sponsor KBC niet echt kon leven.

De reactie van het voorzitter van het organiserend comité in 2011, nadat sponsor KBC vond dat de affiche niet kon:

Ons opzet is geslaagd: iedereen heeft onze affiche gezien. De E3 staat er nu al.

Zo gaat het dan, met reclame.

Leestips:

1. Streisandeffect
2. Thought police (laat ons eerlijk zijn: niet enkel de overheid speelt thought police maar iedereen binnen onze maatschappij heeft blijkbaar het recht om geschoffeerd te raken)

Muilen?

Muilen voor nerds (onder drones) 🙂

via

Karel De Gucht gaat op z’n bek

Eerder vandaag was er op het internet een verslag te lezen over de meest populaire bestandsformaten op het internet. Ja, soms val ik in herhaling. Blijkt dat PDF het populairste formaat is, ’t is te zeggen: op HTML bestanden na kan je op het internet vooral PDF bestanden vinden.

Maar dan moet je de vraag stellen: worden die PDF’s allemaal wel gelezen, laat staan: gedownload? Blijkt uit een onderzoek van de Wereldbank van niet: 500 van de tussen 2008 en 2012 door hen gepubliceerde beleidsrapporten werden niet eens gedownload!

Verdeling van downloads van beleidsrapporten van de Wereldbank.

Ik vermoed dat er iets gelijkaardig aan de hand is met YouTube filmpjes over politiek. De meeste daarvan worden amper bekeken. Maar deze hier, die gaat misschien wel eens viraal durven gaan: Europees commisaris voor Handel Karel De Gucht gaat op zijn bek tijdens een kritisch interview over het TTIP akkoord tussen de VS en de EU.

Poesje Stoei

Via een project van het MIT.

A Little Poolparty Killed Nobody

Ik liep vandaag wat prematuur volwassen te wezen op Batibouw en belandde zodoende helemaal verloren gelopen bij de zwembaden. Eerder op de dag zat ik bij de sleutel-op-de-deur afzettersdienstverleners die u huizen met drie veel te kleine kinderkamers proberen aan te smeren. Bitch please, keep the kids, ik wil een zwembad op mijn eerste verdiep en daarna een kleine chillpartij op het terras.

Back of the envelope megalomania

Het onfeilbare vrouwenkrijgenenenhoudenplan

Net bedacht toen ik weer minder belangrijk was dan een man die zich als kleuter gedroeg:

1. gedraag u als een kleuter (wenen, schattig zijn, af en toe vallen, …)
2. als de vrouw u aandacht geeft: meer en meer een gentleman worden (en ophouden met een kleuter te zijn, zeker wat het wenen betreft)
3. …
4. profit!!!

Bepaling van het exploratiemodel van scherp genagelde, zwartgrijs gekleurde gevleugelden op basis van hun excretiegedrag

Voor diegenen die een doctoraat willen halen maar geen inspiratie hebben: bestel wat piepjonge vethanen, laat ze los in in uwen hof (verdeel ze in groepkes en zet er sommige vrij op de gazon, sommige in een hoek, andere in dichte struikbegroeing, etc) en karteer de locatie van hun kakskes.

(ze gaan zo wel nooit echt vet worden.)

Onzichtbaar

There is more to it than what meets the eye.

Er gebeurt veel in de wereld. Zoveel dat weinigen nog alles gezien hebben. Het draait dus om aandacht te pakken krijgen. Ik integreer alles op drie punten (en dan heb ik het over zelf aandacht geven, maar je zal merken dat het eigenlijk draait om aandacht krijgen – it’s called paying it forward):

1. mijn twitterfeed met de dagdagelijkse ramblings en ontdekkingen van de mensen die ik volg. Staat eigenlijk constant open. Het is vrij zichtbaar als je daar iemand zijn nickname vermeldt, die mens ziet dat (tenzij hij er niet mee kan werken) en durft dan wel eens te reageren en te converseren met u. Maar dat wil dan ook wel zeggen dat iedereen eigenlijk in zijn “mention”-feed moet leven, in plaats van in zijn gewone timeline.
2. Mijn feedreader, die tegenwoordig ook een sociaal netwerk blijkt te zijn, je kan er mensen volgen en zo de blogposts (nou ja, RSS-items) zien die zij delen met hun volgers. Zo blijk ik daar 70 mensen te volgen, maar dat is gewoon een extraatje. De hoofdmoot zijn de 631 RSS-feeds (vooral blogs), die dagelijks 200 posts op mij afvuren zonder dat ik elk van die 631 sites moet afgaan om te zien of ze iets nieuws online gegooid hebben. De feedreader haalt alles binnen, en zegt het mij wat nieuw is of wat ik al gelezen heb. Het Journaal van op tv, maar dan online en enkel over wat u interesseert.Vroeger ging men de bookmarks in de browser af, en als er iets nieuws was en ge vond het goed of ge had een opmerking, dan liet ge ne comment achter. Den auteur was content dat er iemand reageerde, en den commentator kon een link naar zijn eigen blog achter laten. Zo leerden de mensen elkaar kennen en begon het.

   Maar nu, met die Google Reader en al. Als ge iets goed vindt, dan deelt ge dat met uw 51 volgers in Google Reader en dan denkt ge dat ge den auteur een dienst bewezen hebt. Terwijl er nog die protected twitterfeed is met 2081 volgers, en een blog waar ge alles op kunt gooien, en delicious waar je echt alle goeie artikels bijhoudt. Maar dat gebeurt dus maar zelden, ’t moet al echt goed zijn en vooral: ge moet zelf moeite doen. En dan komt er nog eens bij dat de oorspronkelijke auteur niet gezien heeft dat ge het gedeeld hebt.

3. Offline: buiten komen en praten met de mensen. Vragen stellen en luisteren. En dan weer vragen stellen. Maar hier is het lichtjes anders: mensen nemen u nogal gauw in vertrouwen en dat moogt ge niet beschamen. Online is dat wat anders, zo goed als iedereen zet online wat hij zelf wilt en daar is de kous dan mee af.Maar goed, offline dus. Mensen beseffen niet altijd dat ze heel wat vertrouwen krijgen. En dan praten ze, en praten ze maar. Er worden dingen gezegd waar je zelf geen weet van hebt. Er kan niet bevestigd noch ontkend worden. Voor merken is dat een groot probleem. Marketeers hebben daar zelfs geen vat op. Ze denken nu dat, met al dat (online) conversation (mis)management, alles onder controle is. Maar de offline communicatie tussen mensen, daar hebben ze nog steeds geen vat op.

Over een mislukt rollenspel in een veel te duur hotel

Dus, je bent een grote meneer van een grote internationale instantie, dikwijls ver van huis en moeder de vrouw kan niet altijd mee op je business trips. Zelf ben je zo goed als pensioengerechtigd, maar daar blijkt je libido nog lang niet aan te denken.

Op een dag (obligatory Kabouter Wesley reference) blijk je weer alleen in New York te zitten, in zo’n fancy zessterrenhotel 69 verdiepen boven 5th Avenue. Je hebt goesting en vraagt aan de maître d’hôtel achter een “gezelschapsdame”. Je beveelt de maître haar te zeggen dat ze gekleed moet zijn als meid en het ruwere werk niet mag schuwen.

In afwachting van haar komst, kruip je al maar onder de douche, kwestie van fris gewassen te zijn en zo. Chicks appreciëren hygiëne, dat heeft 50 jaar seksueel actief zijn je wel geleerd. Je komt uit je douche, half afgedroogd en daar blijkt je gevraagde meid te staan. De rest is geschiedenis.

PS: Give or take over 20 jaar zitten al die mensen op het dan equivalent van YouPorn hun lusten bot te vieren. En dan is dit mopje waarheid geworden:

During sex. I suddenly stopped and didn’t move. She: “What are you doing?” Me: “I’ve seen this on YouPorn, its called Buffering”

Over Twitter, Van Quickenborne en moed

Doen alsof ge het warm water hebt uitgevonden (de “eerste Twunch” twee weken geleden georganiseerd hebben terwijl het concept al 3 jaar oud is?), dat is altijd gevaarlijk.

Via @joristimmerman's selectie op Twitter.

Zelf maken? Naar @VincentVQ‘s Meme Generator (via @duivvv)!

(en dan ga ik nu naar de betreffende reportage van De Zevende Dag kijken)

(update: de aanstootgevende uitspraken blijken wat creatief plakwerk te zijn van de reportagemakers, what’s the fuzz guys?)