Data is al enkele jaren hot. Open data nog langer eigenlijk, zeker bij de democratisch ingestelde nerds. Nogal wiedes, want openbaarheid van bestuur is een democratisch recht. Overheden zouden dus zoveel mogelijk, zo niet al, hun data moeten openstellen. Dat is in Nederland al even aan de gang, dat is in de UK al even aan de gang, dat is in wereldsteden zoals Antwerpen en Brussel (zelfs in Gent) al even aan de gang en sinds gisteren heeft ook de Belgische overheid zijn tweede adem gevonden: ze hebben http://data.gov.be gerelaunched. Cool he? (http://data.belgium.be marcheert trouwens ook)
Baas: “Aja, kabout, half januari gaan de grote bazen de objectieven voor 2015 beschrijven.”
Boskabout: “Ah, dat is goed. En kunnen wij daar zelf ook op wegen?”
Baas: “Ja, volgende week moet ik mijn voorstellen doorgeven en dan beslissen zij maar wat ze meepakken he. Als ge wilt dan zitten we deze week eens samen om te sparren.”
Laat ge uw moeke uw bokes snijden, of doet ge het zelf?
I was just reading Ben Horowitz’ chapter One-on-ones from his quintessential book The Hard Thing About Hard Things and it’s reassuring to find out I’ve been doing the same thing during the past year.
The thing about books is they formalize what you already know or are doing. In case you didn’t know it yet, then there’s an opportunity to learn. Win-win!
I do one-on-ones quite irregularly, just to make sure they don’t seem obligatory. Here are the questions Horowitz listed in his book:
If we could improve in any way, how would we do it?
What’s the number-one problem with our organization? Why?
What’s not fun about working here?
Who is really kicking ass in the company? Whom do you admire?
If you were me, what changes would you make?
What don’t you like about the product?
What’s the biggest opportunity that we’re missing out on?
What are we not doing that we should be doing?
Are you happy working here?
It’s important to realise an effective one-on-one requires the manager to act as an active listener, i.e. you’re making bottom-up happening.
Genuanceerde verslaggeving: soms is het moeilijk, soms is het makkelijk en vaak is het frustrerend. Getuige deze tweet van Dorien waarin ze opmerkt dat journalisten en vooral hun experts het soms niet goed weten.
Carrièregids van de Knack: "Nee, vaste contracten blijven bestaan <-> Ja, straks werkt iedereen freelance." Nu weet ik het nog niet hè 😉
My two cents: vaste contracten en freelancers blijven naast (maar vooral mét) elkaar bestaan. De vaste contracten zorgen voor de stabiliteit, de freelancers voor de flexibiliteit die een werkgever nodig heeft om zijn producten en diensten te kunnen aanbieden.
En dan is er in De Morgen een reeks gestart over high potentials. Ze hebben een vent van 28 uit Charleroi gevonden en die man is ontsnapt en bij McKinsey beland, een consultancy boite waar je 80 uur per week werkt, en op kosten van de werkgever in Amerika een cursus public policy is gaan volgen. Hij wilt graag iets terug doen voor de maatschappij en vindt dat Charleroi de echte wereld is. Zo zijn er nog wel een paar high potentials te vinden.
Bijvoorbeeld huppeltrutjes die 14.000 euro aan Vlerick geven en hopen daarmee wat HR-babeste impressen om de deur van een farma-reus open te krijgen om daar met wat budgetten te gaan spelen. Alleen jammer dat ze een paar weken later haar kar draait en een doctoraat wilt gaan doen en dan nog eens een post-doc in de States. 10 jaar later: nog steeds geen deur opengekregen.
Diploma’s openen misschien een deur in België, maar hogerop geraak je alleen door te werken, vooral met uw ellebogen. En met wat geluk van de juiste mensen op de juiste plaats te kennen.
Hopelijk passeert De Morgen bij Ellen van LN|Knits, die stelt tenminste wat ouw mekes in Peru aan het werk waardoor hun levensstandaard verhoogt. Dát is impact op de wereld.
Ik weet mooie lingerie te appreciëren maar voor de rest ken ik er weinig van hoor. Dit weekend viel een opiniestuk van Murielle Scherre – zaakvoerder van belgisch lingerie-merk La fille d’O met een heel uitgesproken, no bullshit branding – te lezen in ZO, een maandblad uitgegeven door UNIZO.
Ik vind de quote naast het opiniestuk wat jammer. De quote voelt negatief aan, is meer gezaag en afgunstig dan een oproep tot initiatief en ondernemerschap. “Lef tonen, er gewoon aan beginnen: dat is ‘ondernemen'” ware beter geweest. Maar daarom niet correct.
Een zaak beginnen, dat is niet zomaar in het duister springen. Je moet aan marktonderzoek doen, valideren of je product (al dan niet een dienst, wat typischer is voor België) en je business model wel steek houden en nog zoveel meer.* Liefst vooraleer je jezelf een loon uitkeert dat lager is dan wat een dopper zou verdienen. Maar goed, het is dan weer wel de normaalste zaak dat de werkgever als laatste aan de kassa passeert. Jammer genoeg beseffen wij Belgen dat niet.
Lef tonen, er gewoon aan beginnen: dat is ‘ondernemen’. – Murielle Scherre
Voor de volledigheid, een reclamefilmpje van La fille d’O:
* Een startup is een organisatie die op zoek is naar een business model dat op lange termijn kan overleven. Misschien heeft La fille d’O dat business model nog niet gevonden? Who knows, ik heb geen intern zicht en zou het an sich ook niet moeten hebben. 🙂
* (bis) Tools die je kunnen helpen bij die allereerste validatiestappen zijn het Business Model Canvas en het Value Proposition Canvas. Zij zouden je moeten leiden naar een product-market fit. En dus ook moeten vermijden dat je als zaakvoerder jezelf te weinig loon uitkeert. (Wat niet wegneemt dat de loonkosten in België hoger zijn dan elders in de wereld, maar ik denk dat de branding van La fille d’O sterk genoeg is om meer te vragen.)
Great storytelling. As great storytelling always does, it all starts with a build-up but in the end it all gets connected.
0:44 Amanda describes how she became eight feet tall.
2:08 She talks about getting harassed and yelled.
3:12 She describes what her band did after shows.
6:35 She talks about couch surfing vs. crowd surfing.
7:31 Amanda and her label fight over money.
7:48 A man gives her something that rocks her entire world.
9:05 They experience the most successful musical experiment in history.
10:30 Some Internet trolls try to take Amanda down a peg.
10:53 Amanda describes a semi-NSFW moment where she stripped naked.
11:32 She talks about what musicians used to be and what they’re becoming again.
13:09 People have been obsessed with the wrong question.
“For two years, Stirman managed a team at Twitter and never felt quite right about it. There was always the tension between being their boss and being their peer. He read all the ‘right’ books on management and took the advice to heart: don’t get too chummy, shield your team from anything they don’t need to know, ask them to identify roadblocks to progress, reward them all equally. He hated it.” – How Medium is building a new kind of company with no managers, First Round Capital
Ergens denk ik dat goede managers dat juist niet doen, dingen afschermen.
De tijd. Ze vliegt. Daarboven. Homer J Simpson zit erop. ’t Zal niet lang meer duren. Verschillende huisjes storten in elkaar, dingen moeten heropgebouwd worden. Tabula rasa en dat soort dingen.
We feesten, maar niet meer ‘lijk de beesten. We worden wat ouder, alles moet trager maar dat gaat niet, want de tijd dringt. Vrienden moeten getroost, vrienden moeten bezocht, vrienden moeten gaan kamperen en gaan trouwen. Het is meerijden met de rollercoaster en met de armen omhoog “wiiiiiiiiiii” roepen, of eraf vallen.
Projecten en regels hier, feestgedruis en miserie daar maar au fontd is er niks: the big gaping void die ons eigen leven is, dat van mijn alter ego en mezelf. We worden gedreven door een honger naar mogen maken, mogen helpen en mogen liefhebben, een honger die wel eens groter kan zijn dan louter geliefd worden. Asymmetrie is een lelijk beestje, want iedereen gaat uit van het mooie symmetrie.
boskabout 