Brussels’ Museum Night Fever

Vorig weekend was er in Brussels de Museum Night Fever. Dat is een concept van de stad/plaatselijke musea waar een twintigtal musea ’s avonds hun deuren open zetten en iedereen voor 10 euro de deelnemende musea kan bezoeken. In de musea is er vaak entertainment, zoals moderne dans en (niet zo) klassieke muziek. Voor 7 euro extra mag je ook nog naar de afterparty.

Met de kliek gingen we een vriendin verrassen die in het Coudenberg-museum muziek ging spelen, en ’s nachts was er een feest met Âme in Silo (die sinds een jaar of twee in Brussel feesten organiseren). Ideaal moment om nog eens op hotel in Brussel te gaan. Na veel vijfen en zessen ben ik in het Novotel Brussels off Grand Place beland (wat een naam!). Inchecken, valies droppen in executive room en dan nog heel even de (best wel kleine) fitness room induiken vooraleer een zéér lekkere wafel te gaan eten. Check.

Tijd voor het echte werk: op naar de Coudenberg. We hadden ons eerst vergist en waren in museum Belvue beland. Na wat aanschuiven gingen we ondergronds. Best wel interessant om zo wat te lezen over de geschiedenis van uw eigen hoofdstad. Zo van toen er nog geen democratie was. Hoe zag het leven er toen uit voor de middenklasse? Die vraag werd dan weer niet beantwoord, laat staan gesteld.

We hoorden af en toe wat mooie muziek (het moet niet altijd house zijn) en zagen wat moderne dansers raar dansen. Oh, en de blokfluit is blijkbaar een echt muziekinstrument! (Raise your hand als ge dat haatte in het middelbaar.) Daarna gingen we nog naar de Bozar wat portretten bekijken. Dat is wat anders dan selfies en snapchats maken he! (Geef toe, zo’n schilderij maken is echt wel kunst. Een selfie daarentegen…) (Ik zou eigenlijk wel eens naar die voorstelling over sultans willen gaan kijken.)

In de Silo ben ik nooit geraakt, ik was moe en wou eigenlijk het lekkere ontbijt in het Novotel niet missen. En het bed lag zo zacht! Rightly so!

Un weekend avec elle

Het was het verlengd weekend van half-oogst, in de zomer van 2013. Ik checkte in in Hotel Bloom, niet ver van de Botanique. Ik was net de mannen van Infinity Ink gaan ophalen op de luchthaven, en kon nog wat door Brussel wandelen vooraleer ik Ejeca moest gaan oppikken met de Lexus.

We gingen in Brussel naar wat de beste Italiaan van België moet zijn en rond middernacht reden we met de IS 300h naar de pier van Blankenberge. “What’s this, a fucking sports car?” vroeg Ali Love toen ik de wagen in sports mode zette en de gaspedaal even induwde.

De xenon-koplampen schoten vooruit en wij werden in de zetel geduwd. Jammer van de trajectcontrole op de E40, maar misschien is het maar goed dat die er wel is.

What’s this, a fucking sports car? – Ali Love, Infinity Ink

Infinity Ink speelden zoals gewoonlijk harde house, zo van die pounding beats that make your jeans vibrate, en af en toe daar bovenop de geweldige stem van Ali Love.

Op de terugweg cruisden we aan net geen 160een gezapig tempo over de E40 terug naar Brussel. Ejeca speelde zijn remix van When The Night Is Over en even later klonk een album vol ambient muziek doorheen het soundsystem.

Waw, the bass sounds good on this soundsystem! – Ejeca

Rally in de Elzas

Wie mij volgt op Twitter zou beginnen denken dat ik voor niets een huis aan het zoeken ben want ik ben toch altijd de pist in. Zoals vorige week bijvoorbeeld, toen zat ik twee dagen in de Elzas een Peugeot-fabriek te bezoeken en wat rally te rijden zoals Soeur Clotilde, maar dan met een robuustere auto en minder geschift. Ook: damn you zweedse ex-rally piloot die “you better step on it, or I’ll catch you” tegen me zei.

Anyway, die Peugeot 308: hij ziet er niet echt indrukwekkend waw uit zoals de nieuwe Mercedes A en CLA. Hij heeft er wel wat van weg, vanuit een bepaald standpunt lijkt hij op een kruising tussen een Mercedes A-klasse en een Audi A3 hatchback.

Maar het echt vernieuwende zit binnenin, in wat Peugeot “iCockpit” genoemd heeft: een heel clean dashboard, met een geweldig touchscreen op de middenconsole. Geen crappy graphics noch aansturing met een soortement trackpad zoals in de Lexus IS 300h (waarover in een volgende blogpost meer), maar echte touch. En het scherm reageert vrij snel: er is soms een klein beetje lag maar dat ligt eerder aan het 3G netwerk dan aan het scherm (bijvoorbeeld als je de Coyote app opstart).

En wat met het rijgedrag? Zoals in de inleiding gezegd: we hebben er redelijk speels mee gereden doorheen het geaccidenteerd parcours dat ons gedurende twee dagen werd voorgelegd in de Elzas. Cols op, cols af. Haarspeldbochten, ravijnen, pittoreske dorpjes, … dat soort dingen. Zelfs die keren dat we iets te laat moesten remmen omdat de bocht op de GPS iets minder strak leek dan ie in realiteit was, hield de wagen ons veilig op de baan.

Over veiligheid gesproken: er zit een systeem in de wagen dat kijkt of je nergens tegenaan gaat rijden. Kom je op minder dan 2 seconden van een voorligger, dan zegt het dashboard “Vehicle close”. Kom je nog dichter, dan gaat er een oranje lampje pinken. Kom je echt superdicht, dan maakt ie lawaai en als je echt gaat botsen dan remt de computer de wagen naar een zodanig lage snelheid dat de impact aanvaardbaar wordt (bvb van 50 km/u naar 20 km/u). Geen baanbrekende vernieuwing, want Volvo heeft dit al enkele jaren op z’n wagens. Maar wel goed dat Peugeot dit democratiseert. Je ziet dit remsysteem min of meer in werking in onderstaand filmpje, terwijl Sara aan het rijden is.

(Bij mij werkte het automatisch remsysteem bij een bepaalde testrun niet omdat ik aan het stuur draaide en het systeem dan veronderstelt dat je de controle overneemt en dus weet wat je aan het doen bent – I clearly did not know what I was doing.)

Het leuke aan zo eens uitgenodigd worden op persreis (vergis u niet, dit was een persreis) is dat je ook het merk zelf beter leert kennen. Peugeot is een van de weinige familiebedrijven die al meer dan 200 jaar meegaan. Oorspronkelijk begonnen met het ombouwen van een graanmolen, lang vooraleer er sprake was van auto’s. Ze maakten toen veren (voor de horlogemakers in de buurt), en zagen, en frames voor brede rokken (ge denkt toch niet dat die hofdames stijfsel in hun kleed gooiden?). Ze hebben zelfs fietsen gemaakt! Indrukwekkend en inspirerend, toch wel!

A weekend out with a german redhead

“Let me cruise through my hometown, I know the way.” zei ze. Haar prachtige blonde manen vielen nog even na nadat ze instapte om het stuur over te nemen van de nieuwe Audi A3. Bij een vrouw met stijl hoort een auto met stijl, zo simpel kan het leven soms zijn.

Enkele dagen eerder werd tegen mij hetzelfde gezegd als wat ik tegen haar zei: “bij een automatique altijd je linkervoet zo ver mogelijk van de pedalen houden.” Zo simpel kan het leven soms zijn.

Ik duwde met mijn rechtervoet op het gaspedaal en liet de 180 pk van de motor zijn vrije gang gaan. We reden’s avonds de duisternis in en gingen for old times’ sake onder landende vliegtuigen staan.

De Xenon lampen begeleidden ons veilig door de nacht, net als de muziek die vanaf de rode BlackBerry Z10 over Bluetooth door het Bang & Olufsen soundsystem klinkt. Praktisch. Tom Ruijg, een dj uit Nederland, en zijn vriendin waren alvast onder de indruk van de klank, net als de niet-thuisgebleven helft van Catz n Dogz. Hun muziekselectie klonk later die avond gewillig door de boxen van de Mirano. De meisjes dansten sensueel op het opgelegde ritme, de jongens keken hun ogen lustig uit.

Het werd eindelijk die zonnige zondagnamiddag en we reden door haar hemelse hometown. We kochten een ijsje en lekten het op achter een hoekje. Daarna gingen we op restaurant en streelde ze mijn rechterdij. A perfect ending.

Over Samsung

Bon, ik zou veel kunnen schrijven over enkele nieuwe producten van Samsung (zoals hun tablet Galaxy Tab 10.1, nieuwe smartphone Galaxy S2 of enkele van hun Smart TV’s) maar niet alle toestellen hadden een deftige internetverbinding in de zaal waar het event van vanavond doorging (bij Philips vorige week was dat toch wat beter georganiseerd).Nogal lastig want die dingen hebben dat nodig om tot hun recht te komen. En dus kan ik niet meer zeggen dat de camera van de nieuwe Tab 10.1 wel in ferme HD kan filmen, maar dit aan een iets te lage framerate. Maar goed, real-time video encoden is ongelofelijk zwaar, zelfs voor een 1 GHz dual-core nVidia Tegra2 CPU. Hieronder een filmpje van de Tab 10.1 in handen van Sas (die wel eens dingen durft laten vallen), genomen met m’n BlackBerry 9700 (obviously not in HD).

Wat ik dan weer wel interessant vond was de fotografie: Samsung is bezig met fototoestellen te maken die ingebouwde wifi hebben (er bestaan nu al zo’n SD kaartjes hoor) en die je dan kan aansturen met hun tablets. Kan soms wel handig zijn.

En om terug te komen op het videogedoe: Samsung maakt ook videocamera’s, en eigenlijk wil ik hun high-end model wel eens in’t donker proberen (om de ruis te testen). En zou daar video-editing software bijkomen?

Misschien schrijf ik de komende dagen nog een uitgebreidere post over wat ik vanavond gezien heb, misschien ook niet. (dito voor Philips van vorige week)

Tron: Legacy

Ik ben gisteren naar de première van Tron: Legacy geweest. Waarom België een maand achter liep op zo goed als de rest van de wereld: mij een raadsel! Anyhow, ik had semi-thematische boxers aan, en aan’t loket stond een Oostblok-geval en een Vlaamse (wél in thematische outfit) tickets te verschaffen in ruil voor uw naam. Convenient!

Tron Hom

Tron Ladies

Ceci n'est pas Lady Gaga

Een mens zou zo’n leren pakske nog graag beginnen zien. I mean, ’t is het innerlijk dat telt!

Over de film zelf: entertainend van begin tot einde (en hij duurt twee uur!). De film is in 3D, maar dat bracht volgens mij weinig toegevoegde waarde. De verhaallijn is goed (niet wow, maar gewoon goed) en de snelheid zit ook heel goed. Je merkt dat er veel gepikt is van andere films: scènes met epische “legers” à la Lord of the Rings, achtervolgingsscènes uit euh, ik weet niet goed welke film, auto rijden met een beest van een voiture à la Batman en Aliens, een beetje spiritualiteit, een soundtrack gemaakt door mannen met een visie, … Het is geen Vlaamsche film, want er kwamen geen blote borsten in voor, maar er is wel een kleine love story aanwezig. Voor elk wat wils dus!

Best. Sequel. Ever.

2010: the sequel

Deel 1 van mijn jaaroverzicht eindigde met een Lekker Wijf op de luchthaven, and guess what, deel 2 (zie hierboven) begint met datzelfde Lekker Wijf op de luchthaven! Verder ziet u

• voor de eerste keer een Airbus A380 die opstijgt vanop EBBR,
• hip camerawerk,
• een blonde (!) Arabische buikdanseres in Libanon,
• de zon,
• part of the Lerkeveld crew,
• een histerische rappara-roeper,
• een DC10-style sitdown op het Blauer See festival in Duitsland (track: Reboot – Caminando),
• een sigaret die aangestoken wordt voor een blondine die denkt dat ik voor Facebook aan het filmen ben,
• een elektroknecht,
• Ms Jackass,
• Gehorschade Kollektiv dat Uphigh Collective – Blend (vocals by Delvis!) speelt op het einde van een feestje in de Brusselse Claridge,
• Villa die hun edit van Anita Meyer – Why Tell Me Why spelen op Avenue L,
• iets wat ik verdenk de Take That cover van Relight My Fire te zijn (again op Avenue L),
• de trein naar Madrid,
• een feest featuring Gehorschade Kollektiv in Spanje,
• een hippe hotelkamer,
• Casanova,
• shooting from the hip,
• Fredo van Villa en The Magician (ex-Aeroplane),
• confetti,
• een babe die sexy danst met de camera(man),
• sneeuw (veel sneeuw!) en
• een countdown.

2010 was de max (vooral off-camera)!

PS: Als er een deel 3 komt, dan zal het zijn met crappy footage taken with the BlackBerry.

Don’t touch that stereo

Marshall Masters – Don’t Touch That Stereo

Great amplifiers for rockers and other noise makers, that’s what Marshall is known for. They recently released some proper headphones too, so you can live the Marshall experience wherever you go. Is nice!

The headphones come in two flavors: the Major and the Minor. The Major Marshall is a decent external headset, while the Minor is in-ear. I got the opportunity to test the Major Marshall for a few days, and I must say: wow! The lower end of the frequency spectrum is attenuated much more than in other headphones (dramatically more compared to my Blackberry in-ear phones, and even but not so dramatic to the Technics headphones I use to DJ with). My qualitative impression of the frequency response is shown in the figure below (flatter is better as that means it won’t change the sound of the recording).

Qualitative frequency response for the Major Marshall and regular headphones.

I read some comments on the Major, and some say the earshells are too small. Some DJ found the basses being attenuated too strong.

My opinion: sound quality is really, really good and I haven’t been annoyed by the earshells in 3 or 4 days, so I guess they’re pretty much OK. The only thing that annoyed me was the packaging: the top and bottom part of the packaging don’t really hold together, so be sure to hold the bottom part! I guess the cardboard is more ecological than plastics, so that should cancel out each other.

That shouldn’t change the opinion on the headset itself: it’s lightweight, flexible yet sturdy and gives tremendous soundwaves, so you really can’t go wrong with this one, as it only costs 99 euros!

You can buy them either online, or in the following stores (in Belgium):

1. Essentiel
   Schuttershofstraat  9
   2000 Antwerpen
2. Clinic
   De burburestraat 5
   2000 Antwerpen
3. Johny Velvet
   Rue de l’hopital 1
   1000 Brussel
4. Sharff
   Galerie Wellington 16
   1410 Waterloo
5. Melosport
   Herestraat 50
   3520 Zonhoven
6. ICC
   Wiedauwkaai 23e
   9000 Gent
7. Radical Shop
   Rue de la Casquette 38
   4000 Liège

The packaging.

The packaging and the headset.

A nice detail: a signature by the Marshall creator!

Some nice fake gold branding.

The Major Marshall in a club setting.

Een hond, een leiband en een baasje.

Lousy Productions presents:

• in de rol van hond: Belgacom;
• als leiband: een wet die verplicht dat klantendiensten binnen de 150 seconden een oproep van een klant beantwoorden, en indien dat onmogelijk is, dat de klant zijn gegevens achterlaat en het bedrijf binnen de 24 uur terugbelt;
• en in de hoofdrol: de klant (i.c. Vincent Van Quickenborne en vele andere Belgacom TV-abonnees).

De review toont aan dat de hond niet zo ver wilt gaan als het baasje. Als je te hard trekt, dan breekt de leiband. En dat geldt zowel voor de hond als voor het baasje.

Blijkbaar is er een technische dienst die kan opgebeld worden. Waarom geen communicatie over een statuspagina die beheerd wordt door die technische dienst? Of waarom geen disconnect als je een update doet van de IVR zodat de klant opnieuw moet bellen en de update hoort?

Communicatie, ’t blijft moeilijk he.

(en aan al die haters die vinden dat Vincent Van Quickenborne van machtsmisbruik doet: hij doet een poging de wereld te verbeteren, why the hating?)

Strijkzand

Het zomerhitje van Duck Sauce (aka NYC’ers A-Trak & Armand Van Helden) – genaamd naar female crooner en tevens onbekende voor de jeugd van tegenwoordig Barbra Streisand – Barbra Streisand heeft eindelijk een officiële videoclip (directed by Ed Banger’s @brarno So Me):

This videoclip makes me happy, even more than the song.

Release: 12 oktober 2010.