Zo van die dagen dat ge terug buiten komt. Dankzij Michiel eens bij Google Belgium mogen langsgaan voor wat uitleg over #fitwithgoogle, Android Wear en Google Food.
Categorie archief: marketing plug
Brussels’ Museum Night Fever
Vorig weekend was er in Brussels de Museum Night Fever. Dat is een concept van de stad/plaatselijke musea waar een twintigtal musea ’s avonds hun deuren open zetten en iedereen voor 10 euro de deelnemende musea kan bezoeken. In de musea is er vaak entertainment, zoals moderne dans en (niet zo) klassieke muziek. Voor 7 euro extra mag je ook nog naar de afterparty.
Met de kliek gingen we een vriendin verrassen die in het Coudenberg-museum muziek ging spelen, en ’s nachts was er een feest met Âme in Silo (die sinds een jaar of twee in Brussel feesten organiseren). Ideaal moment om nog eens op hotel in Brussel te gaan. Na veel vijfen en zessen ben ik in het Novotel Brussels off Grand Place beland (wat een naam!). Inchecken, valies droppen in executive room en dan nog heel even de (best wel kleine) fitness room induiken vooraleer een zéér lekkere wafel te gaan eten. Check.
Tijd voor het echte werk: op naar de Coudenberg. We hadden ons eerst vergist en waren in museum Belvue beland. Na wat aanschuiven gingen we ondergronds. Best wel interessant om zo wat te lezen over de geschiedenis van uw eigen hoofdstad. Zo van toen er nog geen democratie was. Hoe zag het leven er toen uit voor de middenklasse? Die vraag werd dan weer niet beantwoord, laat staan gesteld.
We hoorden af en toe wat mooie muziek (het moet niet altijd house zijn) en zagen wat moderne dansers raar dansen. Oh, en de blokfluit is blijkbaar een echt muziekinstrument! (Raise your hand als ge dat haatte in het middelbaar.) Daarna gingen we nog naar de Bozar wat portretten bekijken. Dat is wat anders dan selfies en snapchats maken he! (Geef toe, zo’n schilderij maken is echt wel kunst. Een selfie daarentegen…) (Ik zou eigenlijk wel eens naar die voorstelling over sultans willen gaan kijken.)
In de Silo ben ik nooit geraakt, ik was moe en wou eigenlijk het lekkere ontbijt in het Novotel niet missen. En het bed lag zo zacht! Rightly so!
Going the extra (s)mile
Halverwege juli mocht ik voor de eerste keer in mijn leven in business class vliegen. Het was met Brussels Airlines te doen, in het kader van hun party flights die ze voor Tomorrowland hadden ingelegd. Sommige vluchten waren speciaal ingelegd, met extra capaciteit en een DJ. Vrij uitzonderlijk dus. Het eten was iets specialer, de beenruimte een pak groter en de stinkende vetzak zat niet tegen jou maar een halve meter verder. Je kan je zetel kanten naar bed-vorm (pro-tip: niet doen als je een deur groot bent) en kijken naar een megagroot scherm. Pretty nifty! (Op deze vlucht was er geen stinkende vetzak te bespeuren.)
Nu, het allerbelangrijkste blijft toch wel het cabinepersoneel.
Machines rarely create vibes, people do. A smile goes a very long way.
Destination Madness
Ik typ dit terwijl ik op een dakterras in Berlijn zit. Alphaville kweelt een mooi liedje in de verte. Vandaag gesproken op een conferentie. Afgelopen weekend zat ik in Keulen voor de kick-off van de organisatie van StartupBus Europe 2014. Als je een hacker, hipster of hustler bent: pre-applyen! Morgen vlieg ik terug naar La Belgique.
Donderdag vlieg ik met Brussels Airlines naar Munchen. Wat party people voor Tomorrowland gaan ophalen. Vrijdag ga ik naar Tomorrowland. Om 20u die avond ga ik poker spelen met wat maten. Zaterdag trouwt mijn neef, de eerste van mijn generatie familie. Hij is drie jaar jonger dan ik. Zondag ga ik terug naar Tomorrowland, dansen in de tunnel van Coincidence Records.
Boeken lezen
Ik lees te weinig boeken. Misschien omdat ik er te weinig koop. Misschien omdat ze te duur zijn voor de hoeveelheid tijd die ik besteed aan boeken lezen. Dus misschien is die TASCHEN soldenactie (50 tot 70% korting tussen 26 en 29 juni in Brussel) misschien wel iets voor mij. En voor jou.
Aanrader
Echt. Absoluut. 300: Rise of an Empire.
Rally in de Elzas
Wie mij volgt op Twitter zou beginnen denken dat ik voor niets een huis aan het zoeken ben want ik ben toch altijd de pist in. Zoals vorige week bijvoorbeeld, toen zat ik twee dagen in de Elzas een Peugeot-fabriek te bezoeken en wat rally te rijden zoals Soeur Clotilde, maar dan met een robuustere auto en minder geschift. Ook: damn you zweedse ex-rally piloot die “you better step on it, or I’ll catch you” tegen me zei.
Anyway, die Peugeot 308: hij ziet er niet echt indrukwekkend waw uit zoals de nieuwe Mercedes A en CLA. Hij heeft er wel wat van weg, vanuit een bepaald standpunt lijkt hij op een kruising tussen een Mercedes A-klasse en een Audi A3 hatchback.
Maar het echt vernieuwende zit binnenin, in wat Peugeot “iCockpit” genoemd heeft: een heel clean dashboard, met een geweldig touchscreen op de middenconsole. Geen crappy graphics noch aansturing met een soortement trackpad zoals in de Lexus IS 300h (waarover in een volgende blogpost meer), maar echte touch. En het scherm reageert vrij snel: er is soms een klein beetje lag maar dat ligt eerder aan het 3G netwerk dan aan het scherm (bijvoorbeeld als je de Coyote app opstart).
En wat met het rijgedrag? Zoals in de inleiding gezegd: we hebben er redelijk speels mee gereden doorheen het geaccidenteerd parcours dat ons gedurende twee dagen werd voorgelegd in de Elzas. Cols op, cols af. Haarspeldbochten, ravijnen, pittoreske dorpjes, … dat soort dingen. Zelfs die keren dat we iets te laat moesten remmen omdat de bocht op de GPS iets minder strak leek dan ie in realiteit was, hield de wagen ons veilig op de baan.
Over veiligheid gesproken: er zit een systeem in de wagen dat kijkt of je nergens tegenaan gaat rijden. Kom je op minder dan 2 seconden van een voorligger, dan zegt het dashboard “Vehicle close”. Kom je nog dichter, dan gaat er een oranje lampje pinken. Kom je echt superdicht, dan maakt ie lawaai en als je echt gaat botsen dan remt de computer de wagen naar een zodanig lage snelheid dat de impact aanvaardbaar wordt (bvb van 50 km/u naar 20 km/u). Geen baanbrekende vernieuwing, want Volvo heeft dit al enkele jaren op z’n wagens. Maar wel goed dat Peugeot dit democratiseert. Je ziet dit remsysteem min of meer in werking in onderstaand filmpje, terwijl Sara aan het rijden is.
(Bij mij werkte het automatisch remsysteem bij een bepaalde testrun niet omdat ik aan het stuur draaide en het systeem dan veronderstelt dat je de controle overneemt en dus weet wat je aan het doen bent – I clearly did not know what I was doing.)
Het leuke aan zo eens uitgenodigd worden op persreis (vergis u niet, dit was een persreis) is dat je ook het merk zelf beter leert kennen. Peugeot is een van de weinige familiebedrijven die al meer dan 200 jaar meegaan. Oorspronkelijk begonnen met het ombouwen van een graanmolen, lang vooraleer er sprake was van auto’s. Ze maakten toen veren (voor de horlogemakers in de buurt), en zagen, en frames voor brede rokken (ge denkt toch niet dat die hofdames stijfsel in hun kleed gooiden?). Ze hebben zelfs fietsen gemaakt! Indrukwekkend en inspirerend, toch wel!
Alsace
Morgenvroeg vertrekken we met een vliegtuig van Brussels Airlines naar de Elzas, alwaar we enkele uren mogen rondrijden met de nieuwe Peugeot 308. Zou hij er zo stoer uitzien als de lamp op de uitnodiging doet vermoeden?
Only one way to find out!
The 80s
De jaren ’80. Ik ben geboren ergens in 1984 en heel wat a- en b-kantjes van muziek van tijd reken ik vreemd genoeg tot mijn muzikale favorieten. The Reflex, Madonna, Chic (vreemd genoeg allemaal Nile Rodgers producties, ha!): noem maar op en ik heb ze waarschijnlijk al in een van mijn mixtapes of live dj-sets gedraaid. Fan van Top Gun. Rock Steady Crew. Prince. Queen. The Clash. AC/DC. Blondie. Pink Floyd. Bon Jovi. Dire Straits. Dat soort dingen.
En dan besluiten die van Het Huis voor Alijn dat het Tijd voor 80 is. Winning! Tag alles wat wat met de eighties te maken heeft #tijdvoor80 en dan verschijnt het op het 80s dashboard.
Pensioen
Voor sommigen ver weg, voor anderen zeer dichtbij en dierbaar. De ene zou een groot pensioen krijgen (hallo statutaire ambtenaren), de andere een klein (hallo inwerkende vrouw van die kleine zelfstandige die elk jaar verlies draait maar magischerwijze toch blijft overleven). Zou, want we moeten dat allemaal nog zien.
De brave mensen van Delta Lloyd Life hebben om een of andere reden (snel, geef al uw geld aan hun zodat ge later van hun een extra pensioen krijgt; of ook niet) besloten om een campagne te doen om Den Belsj wat te doen nadenken over zijn pensioen. Fail, want wij denken alleen na over hoofddoeken achter een loket, ons droomhuis dat niemand gebouwd heeft en dus niet te koop noch te huur staat en werk waarvoor we gestudeerd hebben maar niet vinden omdat er geen fuckingneukende markt voor is.
Soit, tot morgen kunt ge nog wat antwoorden op stellingen die ze op Facebook gooien, zagen op Twitter (pretty please gebruik de hashtag #pensioendebat) en ge kunt ook sms’en naar een of ander nummer maar dat zou ik niet doen als ik u was, want dat kost geld dat ge niet gaat zien tijdens uw pensioen. Just sayin’.
boskabout 