Af en toe

 

Af en toe log ik nog eens in op mijn @boskabout Twitter account. Ik heb daar dan altijd zeer rap spijt van omdat ik in de loop der jaren iets te veel mensen ben beginnen volgen met het niveau van Thuis, Familie of de HLN.be-commentatoren. Dat gebeurde ongeveer toen StuBru tweets van wereldsterren begon voor te lezen. Daarna zijn dan journalisten van kwaliteitskranten zoals De Tijd (maar ook van mindere-kwaliteitskranten), pundits zoals een Geert Noels en uiteindelijk ook politici op Twitter gekomen. Die laatsten zorgden dan weer voor een relletje omdat ze uitgenodigd waren op Tomorrowland.

Dan heb je van die mopjurken die denken eens grappig te zijn en taksen te vragen op gratis Tomorrowland-tickets om toch maar die 7 politici die uitgenodigd werden te pakken te krijgen.

Af en toe he…

Met Mijn Mond Vol Tanden

Ik werd laatst geconfronteerd met mijn Skype die al mijn contacten met een Baidu link had gespamd. Ik weet niet of jullie veel op Baidu rondhangen maar ik alleszins niet. En toch waren er mensen die zich afvroegen of het de bedoeling was dat ze op die link gingen klikken. Niet dus.

Shout out to Herman en Hans om er mij op aan te spreken, ik zou het zelf pas gemerkt hebben toen ik de volgende keer inlogde op Skype (iets wat ik niet zo vaak doe, en ik klik er zelf al niet op vreemde links). Herman verwees me dra door naar zijn nog maar verse blogpost over cybersecurity. Die post verwijst naar dezelfde website als die die Hans mij had doorgestuurd: https://haveibeenpwned.com/. Eventjes mijn emailadres ingegeven en wat bleek: ik was “enkel” “compromised” in de DropBox en LinkedIn hacks van 2012. Die hebben beide iedereen verplicht van een nieuw wachtwoord in te geven.

Bij Skype/Microsoft gebeurt iets gelijkaardig: ze laten je account een nieuw wachtwoord geven en je nog eens linken met een Microsoft account + je kan magischerwijze opeens zien vanwaar je allemaal ingelogd hebt. In mijn geval: mijn account zat opeens in Oekraïene. Zo niet he mannekes!

Maar dus: die befaamde 2-factor authentication krijg je niet zomaar. Je zou blijkbaar nog een tweede keer moeten linken met je Microsoft account [1]. Go fucking figure!

Nog meer leesmateriaal over de spam:

Vrije meningsuiting en humor

Reclame voor Toyota die eindigt met een pa die zijn dochter afzet als ze naar het Amerikaans leger vertrekt:

Parodie voor Saturday Night Live waar een pa zijn dochter afzet als ze met IS vertrekt:

Er zijn wat mensen die niet met de parodie kunnen lachen.

Wat dichter bij huis: Peter Sagan knijpt in 2013 in de poep van een bloemenmeisje (en verontschuldigt zich daarvoor):

De organisatoren van de E3-prijs 2015 verwijzen met een kni(j)poog naar bovenstaand accident in een spandoek (maar bergen die plannen al gauw op omdat het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen met een rechtszaak dreigde):

e3prijs2015_kont

Het moet gezegd dat ze bij de E3 wel vaker controversiële spandoeken (laten) maken. Zo was er al het bloemenmeisje Germaine, en eentje met Gaëlle (die toen net in de Playboy gestaan had) waarmee hun vorige sponsor KBC niet echt kon leven.

e3prijs_loh_germaine_e3_prijs__2__2

e3prijs_2013_kinderen

e3prijs_snelste_2013
e3prijs_gaelle_2011

De reactie van het voorzitter van het organiserend comité in 2011, nadat sponsor KBC vond dat de affiche niet kon:

Ons opzet is geslaagd: iedereen heeft onze affiche gezien. De E3 staat er nu al.

Zo gaat het dan, met reclame.

Leestips:

  1. Streisandeffect
  2. Thought police (laat ons eerlijk zijn: niet enkel de overheid speelt thought police maar iedereen binnen onze maatschappij heeft blijkbaar het recht om geschoffeerd te raken)

Waarom leren programmeren misschien toch niet zo’n goed idee is

Programmeren, dat is inderdaad wel praktisch als ge dat kunt. Maar geen programma zonder een verhaal. Liefst een verhaal zonder al te veel subplots en personages.1 En met een pointe. En iets dat de mensen begrijpen.

Beetje sneu voor de Britse director van Year of Code, Lottie Dexter, dat de interviewer haar verhaal niet begrijpt. Chance dat ze schoon ogen heeft.

(Ja, dat ik niet uitleg waarom leren programmeren misschien toch niet zo’n goed idee is, is wel een ferme plot-twist die ge niet zag aankomen he?)


1 Hoe simpeler het verhaal, hoe makkelijker je het kan uittekenen. Remember kids: if it sucks to draw it, it will suck to code it.

Samenwerken

De laatste weken werk ik voor een aantal (uit de hand gelopen) hobby-projectjes samen met andere werkenmensen. We doen dat vooral via Google Drive. Dat is handig: je kan dan samen aan spreadsheets en presentaties en teksten werken; en dat tegelijk en zonder elkaar honderd versies te moeten doormailen.

TOTDAT ER IEMAND “FUCK YOU” ZEGT TEGEN DAT SYSTEEM EN DAT LIJSTJE IN DIE SPREADSHEET NIET CHECKT OF HIJ WEL CORRECT IS EN VIA FACEBOOK CHAT VOLSTREKT NIEUWE ITEMS BEGINT TE VERMELDEN. HAAAAARRRRGHHH!

Pensioen

Voor sommigen ver weg, voor anderen zeer dichtbij en dierbaar. De ene zou een groot pensioen krijgen (hallo statutaire ambtenaren), de andere een klein (hallo inwerkende vrouw van die kleine zelfstandige die elk jaar verlies draait maar magischerwijze toch blijft overleven). Zou, want we moeten dat allemaal nog zien.

De brave mensen van Delta Lloyd Life hebben om een of andere reden (snel, geef al uw geld aan hun zodat ge later van hun een extra pensioen krijgt; of ook niet) besloten om een campagne te doen  om Den Belsj wat te doen nadenken over zijn pensioen. Fail, want wij denken alleen na over hoofddoeken achter een loket, ons droomhuis dat niemand gebouwd heeft en dus niet te koop noch te huur staat en werk waarvoor we gestudeerd hebben maar niet vinden omdat er geen fuckingneukende markt voor is.

Soit, tot morgen kunt ge nog wat antwoorden op stellingen die ze op Facebook gooien, zagen op Twitter (pretty please gebruik de hashtag #pensioendebat) en ge kunt ook sms’en naar een of ander nummer maar dat zou ik niet doen als ik u was, want dat kost geld dat ge niet gaat zien tijdens uw pensioen. Just sayin’.

(Sorry voor the tone of voice maar ik ben wat pissed. Bij Houbi is het wat grappiger.)

God straft onmiddellijk

De afgelopen vierentwintig uur, in een notendop:

  1. een mail richting secretariaat per ongeluk naar de ganse blok verstuurd. Recall doesn’t work people. It. Just. Doesn’t. Work.
  2. Twee bloemenplantdinges met bijhorende potten gaan kopen. Niet genoeg geld meer op de zichtrekening (gotta spend less), gelukkig nog kunnen splitten over hard paper cash en de zichtrekening.
  3. PC banking van Argenta had wat weg van een Waalse werknemer.
  4. De ene bestemmeling van zo’n bloemenplantding had blijkbaar andere plannen dan gepland en was dus niet thuis.
  5. De andere bestemmeling van zo’n bloemenplantding was gewoon kranky en heb ik dus ook maar voor de deur gezet. There’s only so much I can do.
  6. Vijs in een achterband van de wagen. Gelukkig zijn er keizerlijke assistenten om mij uit de nood te helpen. En zit er in een Corsa een volwaardig wiel in plaats van zo’n klein geval.

When the game sucks: stop playing.

(gelukkig zijn er nog maten waar ge wél kunt binnenvallen)

Over een mislukt rollenspel in een veel te duur hotel

Dus, je bent een grote meneer van een grote internationale instantie, dikwijls ver van huis en moeder de vrouw kan niet altijd mee op je business trips. Zelf ben je zo goed als pensioengerechtigd, maar daar blijkt je libido nog lang niet aan te denken.

Op een dag (obligatory Kabouter Wesley reference) blijk je weer alleen in New York te zitten, in zo’n fancy zessterrenhotel 69 verdiepen boven 5th Avenue. Je hebt goesting en vraagt aan de maître d’hôtel achter een “gezelschapsdame”. Je beveelt de maître haar te zeggen dat ze gekleed moet zijn als meid en het ruwere werk niet mag schuwen.

In afwachting van haar komst, kruip je al maar onder de douche, kwestie van fris gewassen te zijn en zo. Chicks appreciëren hygiëne, dat heeft 50 jaar seksueel actief zijn je wel geleerd. Je komt uit je douche, half afgedroogd en daar blijkt je gevraagde meid te staan. De rest is geschiedenis.

PS: Give or take over 20 jaar zitten al die mensen op het dan equivalent van YouPorn hun lusten bot te vieren. En dan is dit mopje waarheid geworden:

During sex. I suddenly stopped and didn’t move. She: “What are you doing?” Me: “I’ve seen this on YouPorn, its called Buffering”

Over hoe ik vaststelde dat ik de dood vermeden heb

Vandaag was een rare dag.

Het weekend was wat zwaar (gaan wandelen in Wallonië, in de buurt van de abdij van Maredsous, en zaterdag vrij zwaar gefeest op n°13 in Gent) en dus lagen we (koninklijk meervoud) zondagavond op tijd in bed. Voor mijn doen vroeg uit bed gesukkeld, en dus ook vroeger naar het werk. Vroeger naar het werk betekent meer file, en meer file betekent: sneller de gsm vastnemen. Deze keer ontdekte ik dat er een Touring Mobilis app voor BlackBerry bestond, en dus moest deze geïnstalleerd worden. Aja, er moesten maar eens de gemeentelijke files waar ik last van heb getoond worden.

Toevallig passeerde net dan de politiecombo die normaliter 500 meter aan de andere kant van het verkeersverlicht waarvan ik nog 500 meter verwijderd was het verkeer in goede banen leidt. Of dat toch zou moeten doen. Niet dus, want er stond nog file. Enfin, ze kwamen voorbijgereden toen ik die app aan het installeren was, en dus niet echt met mijn twee handen aan het stuur zat. Veel te laat gezien, en toen ik in mijn spiegels keek, zag ik de combi remmen. Gelukkig net op een punt waar de zone 50 begint, dus er bestaat een waterkansje dat het niet was om mijn nummerplaat op te schrijven. Ze zijn er niet om de daders van beschadigingen aan mijn auto op te sporen, maar wel om easy money te cashen… (waarschijnlijk hebben ze “always go for the quick win” als devies gekregen)

En dan was het ver 11u en moest ik eigenlijk boterhammen eten want om 13u had ik een afspraak om een conditietest te doen (handig als je de twintig kilometer van Brussel gaat lopen). Helaas kon dat niet, want ik was ze vergeten te smeren. Dan maar veel te laat een spaghetti gegeten op’t werk, en met een volle maag richting conditietest. Daar aangekomen bleek ik mijn sportshort thuis vergeten te zijn (dank u moeder de vrouw die zondagavond per sé nog die short wou wassen). In opgerolde jeans dan maar die conditietest gedaan. Er moest eerst met een neusknijper mijn longinhoud ofzo getest worden, en daarna dan in bloot bovenlijf, zo vol met elektrodes (ha, mijn borsthaar moest er zelfs op enkele plaatsen aan geloven!) de veredelde hometrainer op.

Een kwartier en 434 Watt – da’s redelijk veel voor normale mensen die niet Fabian “meneer 1400 Watt” Cancellara heten – later terug het longtestkot met neusknijper in voor een afsluitende test, daarna de douche en dan was het tijd voor de uitslag: “maximale test, goed maximale aëroba capaciteit en zeer goed uithoudingsvermogen (ventilatoie anaërobe drempel rond 155/min; geen ventilatoire beperking”. Alles dik in orde dus, zelfs geen beklag over mijn overgewicht!

Met een trainingsschema voor de 20 km van Brussel naar huis gereden, alwaar een waswijzer van Samsung (go figure!) in de brievenbus zat.

Waswijzer van Samsung

Waswijzer van Samsung

En dan kaarten voor Tomorrowland besteld. Ik ga dit jaar voor de eerste keer, en ik wil vooral Dubfire en 2 Many DJ’s zien/horen. En Faithless zou ook langskomen (als DJ-set?).

En vastgesteld dat als ik in september een van de dingen die ik wou gekregen had, ik nu waarschijnlijk in een vliegtuigcrash zat. Nu dat ik er bij stil sta, in september wou ik twee dingen en geen van beide heb ik gekregen. Apparently a good thing. #winning