Af en toe

 

Af en toe log ik nog eens in op mijn @boskabout Twitter account. Ik heb daar dan altijd zeer rap spijt van omdat ik in de loop der jaren iets te veel mensen ben beginnen volgen met het niveau van Thuis, Familie of de HLN.be-commentatoren. Dat gebeurde ongeveer toen StuBru tweets van wereldsterren begon voor te lezen. Daarna zijn dan journalisten van kwaliteitskranten zoals De Tijd (maar ook van mindere-kwaliteitskranten), pundits zoals een Geert Noels en uiteindelijk ook politici op Twitter gekomen. Die laatsten zorgden dan weer voor een relletje omdat ze uitgenodigd waren op Tomorrowland.

Dan heb je van die mopjurken die denken eens grappig te zijn en taksen te vragen op gratis Tomorrowland-tickets om toch maar die 7 politici die uitgenodigd werden te pakken te krijgen.

Af en toe he…

Met Mijn Mond Vol Tanden

Ik werd laatst geconfronteerd met mijn Skype die al mijn contacten met een Baidu link had gespamd. Ik weet niet of jullie veel op Baidu rondhangen maar ik alleszins niet. En toch waren er mensen die zich afvroegen of het de bedoeling was dat ze op die link gingen klikken. Niet dus.

Shout out to Herman en Hans om er mij op aan te spreken, ik zou het zelf pas gemerkt hebben toen ik de volgende keer inlogde op Skype (iets wat ik niet zo vaak doe, en ik klik er zelf al niet op vreemde links). Herman verwees me dra door naar zijn nog maar verse blogpost over cybersecurity. Die post verwijst naar dezelfde website als die die Hans mij had doorgestuurd: https://haveibeenpwned.com/. Eventjes mijn emailadres ingegeven en wat bleek: ik was “enkel” “compromised” in de DropBox en LinkedIn hacks van 2012. Die hebben beide iedereen verplicht van een nieuw wachtwoord in te geven.

Bij Skype/Microsoft gebeurt iets gelijkaardig: ze laten je account een nieuw wachtwoord geven en je nog eens linken met een Microsoft account + je kan magischerwijze opeens zien vanwaar je allemaal ingelogd hebt. In mijn geval: mijn account zat opeens in Oekraïene. Zo niet he mannekes!

Maar dus: die befaamde 2-factor authentication krijg je niet zomaar. Je zou blijkbaar nog een tweede keer moeten linken met je Microsoft account [1]. Go fucking figure!

Nog meer leesmateriaal over de spam:

Waterblack-out aka lachen met Schauvliege

Hahaha, een waterblack-out! Waar komt die Schauvliege toch mee af!

Zo gaat dat dan, op Twitter. Een minister met een kabinet en administratie achter haar dat doorheeft dat er misschien iets fundamenteel op til is. Om nog maar te zwijgen van het Rekenhof, een van België’s oudste en veruit meest onafhankelijke instellingen (enfin, denk ik toch).

Op 16 december publiceerde de Nederlandse kamer van het Rekenhof namelijk een rapport over de “zorgwekkende” grondwatertoestand van Vlaanderen. Samenvatting:

Het Rekenhof onderzocht hoe de Vlaamse overheid de instrumenten grondwatervergunning, grondwaterheffing en grijswaterbesluit inzette voor de verbetering van zijn zorgwekkende grondwatertoestand. De overheid voerde de daaraan verbonden maatregelen traag uit en bedong bij Europa uitstel. Het vergunningenbeleid lijkt vruchten af te werpen, maar geldt niet voor alle grondwaterwinningen en biedt juridisch onvoldoende zekerheid. Ook de heffing zorgt sinds 2010 stilaan voor een betere afstemming op de kwantitatieve toestand van de grondwaterlichamen. Het grijswaterbeleid ten slotte kende weinig succes. De drie instrumenten verminderden het grondwaterverbruik vooral in het meest kwetsbare Sokkelgebied.

Ondertussen zitten ze in Sao Paulo zonder water.

The idea of South America’s biggest metropolis, home to 20m people, lacking something so basic seems fanciful. Yet shortages this year have forced schools to suspend classes and restaurants to shut in smaller towns across São Paulo state, where a fifth of Brazilians live and a third of GDP is produced. For months taps in some neighbourhoods of the state capital itself have run dry, especially in the small hours. Unless the rains are unusually bountiful, a disaster looms in 2015.

Misschien toch maar iets minder met la Schauvliege lachen?

Karel De Gucht gaat op z’n bek

Eerder vandaag was er op het internet een verslag te lezen over de meest populaire bestandsformaten op het internet. Ja, soms val ik in herhaling. Blijkt dat PDF het populairste formaat is, ’t is te zeggen: op HTML bestanden na kan je op het internet vooral PDF bestanden vinden.

Maar dan moet je de vraag stellen: worden die PDF’s allemaal wel gelezen, laat staan: gedownload? Blijkt uit een onderzoek van de Wereldbank van niet: 500 van de tussen 2008 en 2012 door hen gepubliceerde beleidsrapporten werden niet eens gedownload!

Verdeling van downloads van beleidsrapporten van de Wereldbank.

Verdeling van downloads van beleidsrapporten van de Wereldbank.

Ik vermoed dat er iets gelijkaardig aan de hand is met YouTube filmpjes over politiek. De meeste daarvan worden amper bekeken. Maar deze hier, die gaat misschien wel eens viraal durven gaan: Europees commisaris voor Handel Karel De Gucht gaat op zijn bek tijdens een kritisch interview over het TTIP akkoord tussen de VS en de EU.

Disruptie

(Ik schrijf deze tekst terwijl ik eigenlijk zou moeten bezig zijn met het uitschrijven van een volgende iteratie van het data science platform op’t werk.)

Bart De Waele schrijft op zijn blog over het digitale ijzeren gordijn opgeworpen door de Belgische Rechterlijke macht die innovatie hindert/zou hinderen. En hij maakt en passant wat reclame voor Heaven Can Wait, een (fantastisch) ecosysteem van de Cronos Groep dat digitale disruptie brengt. Misschien hebben we eerder wat disruptie nodig in de analoge wereld? Misschien moeten we beseffen dat digitale disruptie soms met analoge disruptie komt en dat anno 2014 nog steeds niet iedereen sterk, slim en/of flexibel genoeg is om zich aan te passen aan de toekomst die ons voorbij vliegt en dat voor die mensen dus safeguards geplaatst geweest zijn. Dat de focus van een startup als Uber ligt bij het veranderen van de wereld (duurdere huur van transport met wat klasse; ook al rijdt UberPOP je rond met een Citroën C3) terwijl de focus van de overheid ligt bij het beschermen van zijn ganse bevolking. Gesimplifieerd scenario:

  1. Disruptive entrepreneur komt in een markt wat innoveren.
  2. Andere spelers in de markt gaan failliet.
  3. Overheid betaalt meer werkloosheidsvergoedingen totdat de andere spelers een andere markt gevonden hebben.
  4. Disruptive entrepreneur klaagt dat hij te veel belastingen moet betalen.

In een opiniestuk voor Data News schrijft hij dan weer dat offline retailers geen schrik moeten hebben van de digitale disruptie die online retailers als Amazon, Bol en CoolBlue brengen. Ik wacht ondertussen bang af op de reactie van krantenwinkels, het Verbond van Snoepverdelers en de Handelsrechtbank van Mechelen op de komst van online disruptor snoepwinkeltje Zoet. Zouden ze popcorn verkopen?

(Wat mij betreft krijgt niemand steun, en hoeven startups zich te focussen op sales in plaats van subsidies. You don’t need to be subsidized nor funded with venture capital. En zorgen we ervoor dat mensen goed opgeleid zijn/kunnen worden om iets te kunnen betekenen voor potentiële klanten. Maar goed, ’t is allemaal zo simpel niet. En ik heb niets van mezelf om reclame voor te maken, sorry. Tenzij ge een dj zoekt.)

A Little Poolparty Killed Nobody

Ik liep vandaag wat prematuur volwassen te wezen op Batibouw en belandde zodoende helemaal verloren gelopen bij de zwembaden. Eerder op de dag zat ik bij de sleutel-op-de-deur afzettersdienstverleners die u huizen met drie veel te kleine kinderkamers proberen aan te smeren. Bitch please, keep the kids, ik wil een zwembad op mijn eerste verdiep en daarna een kleine chillpartij op het terras.

Back of the envelope megalomania

Back of the envelope megalomania

100 in 4e

Het was tien na zes toen ik gisteravond de oprit van de ring opscheurde. Ik had Kavinsky’s Testarossa Autodrive opgelegd, kwestie van wat stoom te kunnen afblazen. De naald stond op 100 toen ik naar de vijfde versnelling schakelde.

Drie bochten verder was het file. Weer wachten. Altijd maar wachten, terwijl ik sneller wil gaan. Sukkel in het leven, koning in mijn hoofd.

Tijdens de middagpauze ontdek ik op Twitter dat Openminds een open data initiatief van de Vlaamse overheid, Open Data Form, host. Commentaren op aankondigingen zijn meer spam dan wat anders, en om de data te verkennen moet je zip-files downloaden. Een van de medewerkers was procesanalist voor het (een?) Peoplesoft project bij de Vlaamse overheid. Een andere zit in zoveel organisaties dat het allemaal maar rap rap moet gaan.

We rijden al honderd terwijl we nog in vierde zitten. Koning in ons hoofd, sukkels in het leven.