We zijn verhuisd naar een crib with a view. We wanen ons al bijna een maand in een AirBnb waar we nooit meer weg gaan willen. Upping the ante voor onze volgende crib.
We luisteren naar niet-zo-heel-erg vreemde Turkse muziek.
Ik ontdek de Boiler Room van Little Boots.
Life is good.
Mijn vroegste herinnering aan David Bowie dateert uit het vierde middelbaar, ondertussen toch al zo’n 15 jaar geleden. Voor Engels hadden we letterlijk een vetzak met een baard als leraar. Hij speelde in een band genaamd de Phat Bastards, not kidding. Of hij fan was van Bowie, dat weet ik niet meer, maar wel dat zijn vervanger ergens halverwege het schooljaar ongelooflijk hard dweepte met Bowie.
Nu, die vervanger was een loser van zal-ik-hem-daar-eens-gaan-hebben, dus wij rolden nogal tamelijk collectief met onze ogen toen hij weer maar eens een loftrompet afstak over het muzikale genie David Bowie.
Wist ik toen veel, mijn muziekkennis beperkte zich tot enkele achteraf bekeken verkeerd gelopen Hitbox cd’s en een LP met een liveshow van Urbanus uit de jaren ’70. Maar goed, fast-forward vijf jaar en daar is niemand anders dan David Guetta die een bootleg remix gemaakt had van Bowie’s We Could Be Heroes. Dat was de moment waarop de mannen van Swedish House Mafia al eens hun neus aan het venster kwamen steken met remixen van Eurythmics en dergelijke, die ook door Guetta in zijn podcasts gespeeld werden.
Wist ik toen veel… Tegenwoordig gaat het al wat beter al ken ik nog steeds maar een fractie van Bowie’s oeuvre. Little Wonder en The Hearth’s Filthy Lesson zijn titels die ik vandaag pas hoorde vallen – en nog steeds moet beluisteren – maar James Murphy’s Hello Steve Reich Mix van Love Is Lost ken ik dan weer wel.
Tuurlijk ken ik zijn klassiekers wel, al durf ik al eens te vergeten dat China Girl van zijn hand is. Dat gebeurt, en dat is geen erg. Ik kan niet alles weten. Alleen maar genieten. Zeker als 2manydj’s Space Oddity als afsluiter draaien op hun Despacio soundsystem met space decoration.
Reclame voor Toyota die eindigt met een pa die zijn dochter afzet als ze naar het Amerikaans leger vertrekt:
Parodie voor Saturday Night Live waar een pa zijn dochter afzet als ze met IS vertrekt:
Er zijn wat mensen die niet met de parodie kunnen lachen.
Wat dichter bij huis: Peter Sagan knijpt in 2013 in de poep van een bloemenmeisje (en verontschuldigt zich daarvoor):
De organisatoren van de E3-prijs 2015 verwijzen met een kni(j)poog naar bovenstaand accident in een spandoek (maar bergen die plannen al gauw op omdat het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen met een rechtszaak dreigde):
Het moet gezegd dat ze bij de E3 wel vaker controversiële spandoeken (laten) maken. Zo was er al het bloemenmeisje Germaine, en eentje met Gaëlle (die toen net in de Playboy gestaan had) waarmee hun vorige sponsor KBC niet echt kon leven.
De reactie van het voorzitter van het organiserend comité in 2011, nadat sponsor KBC vond dat de affiche niet kon:
Ons opzet is geslaagd: iedereen heeft onze affiche gezien. De E3 staat er nu al.
Zo gaat het dan, met reclame.
Leestips:
Hahaha, een waterblack-out! Waar komt die Schauvliege toch mee af!
Zo gaat dat dan, op Twitter. Een minister met een kabinet en administratie achter haar dat doorheeft dat er misschien iets fundamenteel op til is. Om nog maar te zwijgen van het Rekenhof, een van België’s oudste en veruit meest onafhankelijke instellingen (enfin, denk ik toch).
Op 16 december publiceerde de Nederlandse kamer van het Rekenhof namelijk een rapport over de “zorgwekkende” grondwatertoestand van Vlaanderen. Samenvatting:
Het Rekenhof onderzocht hoe de Vlaamse overheid de instrumenten grondwatervergunning, grondwaterheffing en grijswaterbesluit inzette voor de verbetering van zijn zorgwekkende grondwatertoestand. De overheid voerde de daaraan verbonden maatregelen traag uit en bedong bij Europa uitstel. Het vergunningenbeleid lijkt vruchten af te werpen, maar geldt niet voor alle grondwaterwinningen en biedt juridisch onvoldoende zekerheid. Ook de heffing zorgt sinds 2010 stilaan voor een betere afstemming op de kwantitatieve toestand van de grondwaterlichamen. Het grijswaterbeleid ten slotte kende weinig succes. De drie instrumenten verminderden het grondwaterverbruik vooral in het meest kwetsbare Sokkelgebied.
Ondertussen zitten ze in Sao Paulo zonder water.
The idea of South America’s biggest metropolis, home to 20m people, lacking something so basic seems fanciful. Yet shortages this year have forced schools to suspend classes and restaurants to shut in smaller towns across São Paulo state, where a fifth of Brazilians live and a third of GDP is produced. For months taps in some neighbourhoods of the state capital itself have run dry, especially in the small hours. Unless the rains are unusually bountiful, a disaster looms in 2015.
Misschien toch maar iets minder met la Schauvliege lachen?
Genuanceerde verslaggeving: soms is het moeilijk, soms is het makkelijk en vaak is het frustrerend. Getuige deze tweet van Dorien waarin ze opmerkt dat journalisten en vooral hun experts het soms niet goed weten.
Dan zit je daar en denk je nobody knows.
My two cents: vaste contracten en freelancers blijven naast (maar vooral mét) elkaar bestaan. De vaste contracten zorgen voor de stabiliteit, de freelancers voor de flexibiliteit die een werkgever nodig heeft om zijn producten en diensten te kunnen aanbieden.
En dan is er in De Morgen een reeks gestart over high potentials. Ze hebben een vent van 28 uit Charleroi gevonden en die man is ontsnapt en bij McKinsey beland, een consultancy boite waar je 80 uur per week werkt, en op kosten van de werkgever in Amerika een cursus public policy is gaan volgen. Hij wilt graag iets terug doen voor de maatschappij en vindt dat Charleroi de echte wereld is. Zo zijn er nog wel een paar high potentials te vinden.
Bijvoorbeeld huppeltrutjes die 14.000 euro aan Vlerick geven en hopen daarmee wat HR-babeste impressen om de deur van een farma-reus open te krijgen om daar met wat budgetten te gaan spelen. Alleen jammer dat ze een paar weken later haar kar draait en een doctoraat wilt gaan doen en dan nog eens een post-doc in de States. 10 jaar later: nog steeds geen deur opengekregen.
Diploma’s openen misschien een deur in België, maar hogerop geraak je alleen door te werken, vooral met uw ellebogen. En met wat geluk van de juiste mensen op de juiste plaats te kennen.
Hopelijk passeert De Morgen bij Ellen van LN|Knits, die stelt tenminste wat ouw mekes in Peru aan het werk waardoor hun levensstandaard verhoogt. Dát is impact op de wereld.
Minder reizen
Meer maken
Vanaf vanavond is het twee weken Pop-up Class voor startende ondernemers of mensen die overwegen om te starten. Elke avond zijn er vanaf 20u een paar talks van mensen die bezig zijn met ondernemen (of het ondersteunen ervan).
Het zal gaan over de ups maar ook over de downs van ondernemen. Ondernemen is meer dan met een Porsche onder uw gat rondrijden: het is bezorgd zijn over de cashflow van uw bedrijf, het is mensen moeten rekruteren maar niemand vinden die een culture fit heeft en daarom niet verder kunnen groeien, het is u zorgen maken over beloftes die ge gedaan hebt aan uw klanten terwijl een halfuur later blijkt dat uw toeleverancier toch niet op tijd kan leveren om uw droomproduct waar te maken.
Mocht u dat niet interesseren maar zijt ge per malheur wel in de buurt van de opera van Antwerpen (ingang langs de kant van’t Rooseveltplein): Pop-up Class heeft ook een lunch menu en een bar! Aanrader dus!
Ik weet mooie lingerie te appreciëren maar voor de rest ken ik er weinig van hoor. Dit weekend viel een opiniestuk van Murielle Scherre – zaakvoerder van belgisch lingerie-merk La fille d’O met een heel uitgesproken, no bullshit branding – te lezen in ZO, een maandblad uitgegeven door UNIZO.
Ik vind de quote naast het opiniestuk wat jammer. De quote voelt negatief aan, is meer gezaag en afgunstig dan een oproep tot initiatief en ondernemerschap. “Lef tonen, er gewoon aan beginnen: dat is ‘ondernemen'” ware beter geweest. Maar daarom niet correct.
Een zaak beginnen, dat is niet zomaar in het duister springen. Je moet aan marktonderzoek doen, valideren of je product (al dan niet een dienst, wat typischer is voor België) en je business model wel steek houden en nog zoveel meer.* Liefst vooraleer je jezelf een loon uitkeert dat lager is dan wat een dopper zou verdienen. Maar goed, het is dan weer wel de normaalste zaak dat de werkgever als laatste aan de kassa passeert. Jammer genoeg beseffen wij Belgen dat niet.
Lef tonen, er gewoon aan beginnen: dat is ‘ondernemen’. – Murielle Scherre
Voor de volledigheid, een reclamefilmpje van La fille d’O:
* Een startup is een organisatie die op zoek is naar een business model dat op lange termijn kan overleven. Misschien heeft La fille d’O dat business model nog niet gevonden? Who knows, ik heb geen intern zicht en zou het an sich ook niet moeten hebben. 🙂
* (bis) Tools die je kunnen helpen bij die allereerste validatiestappen zijn het Business Model Canvas en het Value Proposition Canvas. Zij zouden je moeten leiden naar een product-market fit. En dus ook moeten vermijden dat je als zaakvoerder jezelf te weinig loon uitkeert. (Wat niet wegneemt dat de loonkosten in België hoger zijn dan elders in de wereld, maar ik denk dat de branding van La fille d’O sterk genoeg is om meer te vragen.)
Ik typ dit terwijl ik op een dakterras in Berlijn zit. Alphaville kweelt een mooi liedje in de verte. Vandaag gesproken op een conferentie. Afgelopen weekend zat ik in Keulen voor de kick-off van de organisatie van StartupBus Europe 2014. Als je een hacker, hipster of hustler bent: pre-applyen! Morgen vlieg ik terug naar La Belgique.
Donderdag vlieg ik met Brussels Airlines naar Munchen. Wat party people voor Tomorrowland gaan ophalen. Vrijdag ga ik naar Tomorrowland. Om 20u die avond ga ik poker spelen met wat maten. Zaterdag trouwt mijn neef, de eerste van mijn generatie familie. Hij is drie jaar jonger dan ik. Zondag ga ik terug naar Tomorrowland, dansen in de tunnel van Coincidence Records.
Een paar maanden geleden had ik de eer om de Duitse jongeman achter Motor City Drum Ensemble (een referentie naar Detroit) te mogen ontmoeten. De man is dj en ook wel producer (of is het omgekeerd?) maar kreeg enkele jaren geleden te maken met angst en burn-out. Resident Advisor heeft rond hem een mini-documentaire gemaakt, in hun serie Between the Beats.
boskabout 