Waterblack-out aka lachen met Schauvliege

Hahaha, een waterblack-out! Waar komt die Schauvliege toch mee af!

Zo gaat dat dan, op Twitter. Een minister met een kabinet en administratie achter haar dat doorheeft dat er misschien iets fundamenteel op til is. Om nog maar te zwijgen van het Rekenhof, een van België’s oudste en veruit meest onafhankelijke instellingen (enfin, denk ik toch).

Op 16 december publiceerde de Nederlandse kamer van het Rekenhof namelijk een rapport over de “zorgwekkende” grondwatertoestand van Vlaanderen. Samenvatting:

Het Rekenhof onderzocht hoe de Vlaamse overheid de instrumenten grondwatervergunning, grondwaterheffing en grijswaterbesluit inzette voor de verbetering van zijn zorgwekkende grondwatertoestand. De overheid voerde de daaraan verbonden maatregelen traag uit en bedong bij Europa uitstel. Het vergunningenbeleid lijkt vruchten af te werpen, maar geldt niet voor alle grondwaterwinningen en biedt juridisch onvoldoende zekerheid. Ook de heffing zorgt sinds 2010 stilaan voor een betere afstemming op de kwantitatieve toestand van de grondwaterlichamen. Het grijswaterbeleid ten slotte kende weinig succes. De drie instrumenten verminderden het grondwaterverbruik vooral in het meest kwetsbare Sokkelgebied.

Ondertussen zitten ze in Sao Paulo zonder water.

The idea of South America’s biggest metropolis, home to 20m people, lacking something so basic seems fanciful. Yet shortages this year have forced schools to suspend classes and restaurants to shut in smaller towns across São Paulo state, where a fifth of Brazilians live and a third of GDP is produced. For months taps in some neighbourhoods of the state capital itself have run dry, especially in the small hours. Unless the rains are unusually bountiful, a disaster looms in 2015.

Misschien toch maar iets minder met la Schauvliege lachen?

Soms vraag ik me af

Hoeveel productiever zou ik zijn mocht ik koffie drinken?

Ik heb nog nooit koffie gedronken. Via Elke.

I feel the HIIT

Sinds februari ergens ben ik begonnen met 3 keer per week te sporten. Lopen, pompen, crunches, dat soort dingen. Na enkele maanden uitgebreid of vervangen door HIIT trainingen: 45 minuten lang enkele oefeningen herhalen en à fond doorperen met minimale rust tussen de herhalingen.

En daarna kwam er de Insanity workout. HIIT maar nog zotter. En toen was er de 30 day squat challenge van Charlotte. Die ik verving door power squats (springen en in 1 beweging landen en opnieuw springen) ipv gewone squats.

30 Day Squat Challenge

Because I’m loco in the coco. That’s why.

Enkele YouTube channels met oefeningen:

• XHIT Daily
• Blogilates
• Charlie James
• Lionsgate BeFit

Doodgaan

Gisteren was de eerste keer in mijn leven dat ik iemand echt zag sterven. De hulpverleners waren ijverig bezig met hartmassage, maar veel leven zat er precies niet meer in. Zesentwintig jaar, iemand van mijn generatie. “Je moet naar je lichaam luisteren,” zeg ik de laatste tijd nogal veel. Ik ga dat meer zeggen, en hopelijk ben ik niet de enige die die raad opvolgt.

Statistieken van mijn 20 km door Brussel.

Die laatste groene piek is mijn wandeling (net als die andere groene pieken), toen ik besefte wat er gaande was en mijn eindspurt (nou ja) heel even onderbrak om mijn hartslag terug naar beneden te krijgen. Mijn maximum hartslag bedroeg 193 slagen per minuut (méér dan mijn maximum tijdens de conditietest van enkele maanden geleden), gemiddelde was 177 (en da’s toch een tien slagen per minuut te veel). Oh, en for the record: ik zou 3500 kcal verbruikt hebben.

En nu: op naar de marathon.

(En bedankt aan allen voor de vele steunberichten en het live gesupporter!)

Over hoe ik vaststelde dat ik de dood vermeden heb

Vandaag was een rare dag.

Het weekend was wat zwaar (gaan wandelen in Wallonië, in de buurt van de abdij van Maredsous, en zaterdag vrij zwaar gefeest op n°13 in Gent) en dus lagen we (koninklijk meervoud) zondagavond op tijd in bed. Voor mijn doen vroeg uit bed gesukkeld, en dus ook vroeger naar het werk. Vroeger naar het werk betekent meer file, en meer file betekent: sneller de gsm vastnemen. Deze keer ontdekte ik dat er een Touring Mobilis app voor BlackBerry bestond, en dus moest deze geïnstalleerd worden. Aja, er moesten maar eens de gemeentelijke files waar ik last van heb getoond worden.

Toevallig passeerde net dan de politiecombo die normaliter 500 meter aan de andere kant van het verkeersverlicht waarvan ik nog 500 meter verwijderd was het verkeer in goede banen leidt. Of dat toch zou moeten doen. Niet dus, want er stond nog file. Enfin, ze kwamen voorbijgereden toen ik die app aan het installeren was, en dus niet echt met mijn twee handen aan het stuur zat. Veel te laat gezien, en toen ik in mijn spiegels keek, zag ik de combi remmen. Gelukkig net op een punt waar de zone 50 begint, dus er bestaat een waterkansje dat het niet was om mijn nummerplaat op te schrijven. Ze zijn er niet om de daders van beschadigingen aan mijn auto op te sporen, maar wel om easy money te cashen… (waarschijnlijk hebben ze “always go for the quick win” als devies gekregen)

En dan was het ver 11u en moest ik eigenlijk boterhammen eten want om 13u had ik een afspraak om een conditietest te doen (handig als je de twintig kilometer van Brussel gaat lopen). Helaas kon dat niet, want ik was ze vergeten te smeren. Dan maar veel te laat een spaghetti gegeten op’t werk, en met een volle maag richting conditietest. Daar aangekomen bleek ik mijn sportshort thuis vergeten te zijn (dank u moeder de vrouw die zondagavond per sé nog die short wou wassen). In opgerolde jeans dan maar die conditietest gedaan. Er moest eerst met een neusknijper mijn longinhoud ofzo getest worden, en daarna dan in bloot bovenlijf, zo vol met elektrodes (ha, mijn borsthaar moest er zelfs op enkele plaatsen aan geloven!) de veredelde hometrainer op.

Een kwartier en 434 Watt – da’s redelijk veel voor normale mensen die niet Fabian “meneer 1400 Watt” Cancellara heten – later terug het longtestkot met neusknijper in voor een afsluitende test, daarna de douche en dan was het tijd voor de uitslag: “maximale test, goed maximale aëroba capaciteit en zeer goed uithoudingsvermogen (ventilatoie anaërobe drempel rond 155/min; geen ventilatoire beperking”. Alles dik in orde dus, zelfs geen beklag over mijn overgewicht!

Met een trainingsschema voor de 20 km van Brussel naar huis gereden, alwaar een waswijzer van Samsung (go figure!) in de brievenbus zat.

Waswijzer van Samsung

En dan kaarten voor Tomorrowland besteld. Ik ga dit jaar voor de eerste keer, en ik wil vooral Dubfire en 2 Many DJ’s zien/horen. En Faithless zou ook langskomen (als DJ-set?).

En vastgesteld dat als ik in september een van de dingen die ik wou gekregen had, ik nu waarschijnlijk in een vliegtuigcrash zat. Nu dat ik er bij stil sta, in september wou ik twee dingen en geen van beide heb ik gekregen. Apparently a good thing. #winning

Naar aanleiding van Japan

In m’n feedreader heeft iemand een artikel geshared, en daarin stond dit:

When the reactor at Fukushima shut down, it should have been kept cool by water pumped through the core. But, because the tsunami damaged the diesel-powered generators that pumped the water, the core kept heating up. If that sounds like a design flaw, you’re right. The Fukushima reactors were built in the early 1970s. In modern nuclear reactor designs, pumps aren’t necessary to move water through the core in an emergency shut down. Instead, the water moves via gravity.

But, in this case, no pumps meant no water movement. So the core got hotter, which boiled off some of the water. The boiling caused pressure in the core to increase. To protect the core, and prevent a bigger problem, authorities had to vent some of that steam into the atmosphere, which means venting some of the radioactive particles along with them.

En dan is de vraag “hoe zit dat bij ons?” wel opportuun om te stellen. Ik heb deze vraag – laat staan het antwoord erop – nog niet in onze pers gezien, maar het kan goed zijn dat ik er over gelezen heb.

 

Gezondheid

“Er is bij velen nen hoek af,” zei ik. Everyone’s fucked up. Zij noch ik hebben veel geluk in de liefde gehad, en in retrospectieve bleek er bij velen van de exen een hoek af te zijn. Ik vroeg haar of er een hoek bij haar af was. Na lang nadenken zei ze dat ze zichzelf wat te naïef vond. Als het dat maar is. So everyone but us’s fucked up which kinda makes us two boring people, no? Ze was wat ziek, en wou onze afspraak van vanavond eigenlijk afzeggen omdat ze mij niet ziek wou maken. Ik ben haar toch wat sushi en chocomousse gaan brengen, wat blij onthaald werd.

Ik kwam thuis en had post van het bloeddonatiecentrum. Er was wat mis met de bloedcellen die ik vorige week woensdag afgestaan heb. Het gehalte aan C-Reactive Protein bedroeg 2,22 mg/100 ml, terwijl de normale waarde minder dan 1,5 mg/100 ml zou moeten bedragen. Een klein beetje gegoogel leert dat het om een virale infectie of een verkoudheid zou kunnen gaan (ik zit inderdaad al enkele dagen met een niet-opdringerige snotneus). Niets erg dus.

Veel sterkte Lime en familie, ik denk regelmatig aan jullie en hoop dat het goedkomt.

Iets te zeggen?

Music For Life is terug. Vorig jaar kwam @Pinkie_Lemonade met het gedacht om via Twitter ook iets te doen: Tweet For Life. Samen met @PhiCo en ondergetekende werd er wat buzz gecreëerd en een site gemaakt waarop mensen konden “pledgen” dat ze per tweet die ze tijdens de actie deden een zelfgekozen bedrag gingen storten op rekening van Music For Life. Met een 70-tal twitteraars zijn we zo op 700 euro uitgekomen (enkelingen hebben dat bedrag nog verhoogd zodat we op meer dan 1000 euro kwamen).

Ook dit jaar is er een Tweet For Life. De enige constante in het verhaal is eigenlijk PriorWeb, de leverancier van de hosting en de domeinnaam. Omdat ik het niet zag zitten om de site deftig te updaten, omdat het wat slabbakte (alles slabakt er wel meer bij mij) en omdat @clopin er wel goesting in had, is het concept wat veranderd.

Dit jaar wordt er geveild. Twitteraars schrijven zich in, en beloven daarmee een tweet gekozen door de hoogstbiedende te tweeten naar hun followers. Op dit moment zullen er net geen 91.000 unieke followers bereikt worden. Nou ja, unieke followers, sommige mensen hebben meerdere accounts dus daar valt nog over te debateren. Er zitten alleszins geen dubbele accounts in dat aantal. En dat maakt dat er nu al een bod is van 3.500 euro. Meer dan zevenmaal het resultaat van vorig jaar. En de actie is nog niet eens afgelopen.

 

Fietsterrorisme

Ik zal al ver duizend kilometer van en naar mijn werk gefietst hebben (remember the car crash I conveniently walked away from back in August?). Het grootste deel daarvan gebeurt op een fietspad. Een fietspad, dat is een stuk van de weg voorbehouden voor fietsers. Denk ik.

Soms ook voor wagens die iets moeten lossen of geen parking vinden, of van de parking af willen rijden maar dat niet kunnen omdat niemand hen doorlaat op straat. En dan moet ik in de remmen (ergerlijk, want ik doe een _fysieke_ inspanning om eigenlijk zo snel mogelijk thuis of op mijn werk te geraken) of een ontwijkingsmanoeuvre doen (en dat is gevaarlijk maar soms ook wel leuk).

En dan zijn er de voetgangers die zich op het fietspad begeven. Meestal omdat er geen echt voetpad is, maar er zijn er ook die denken dat het fietspad ook telt als voetpad. Mij niet gelaten, maar dat ze toch minstens de oren op hun hoofd gebruiken. Ik denk dat ik veruit elke dag als een zot met mijn bel zit te rinkelen, van kilometers op voorhand (bij wijze van spreken, ajaaa), en dat die dove, instinctloze apen dat pas horen als ik op 5 meter van hun ben. Het verbaast mij dat “plotseling” voorbijrijdende fietsers nog niet in de hartaanvaloorzakenstatistieken zijn beland.

Niet dat ik zelf de regels zo heel mooi naleef hoor.

Ik fiets zonder helm (ik zit al 3 weken te zeggen dat ik er eentje moet gaan halen), wat niet zo verstandig is om het autoverkeer op vol vermogen te overleven. Op een ochtend volgde ik een rond punt (waar strikt genomen de fietsers voorrang moeten verlenen aan de auto’s, er staan zelfs haaietanden, maar de auto’s zien die haaietanden niet en stoppen dan) alwaar een Oostblokker (zo zag hij er toch uit ^^) kwam opgereden terwijl hij naar zijn vrouw en kleine aan het kijken was in de wagen. Als fietser is het dus belangrijk van oogcontact te houden.

Of dat pas aangelegde kruispunt waar de lichten verkeerd afgesteld staan, en de fietsoversteekplaatsen op niets trekken, en ik mij heel even als auto gedraag en zo veel sneller aan de juiste kant kan komen.

Of dat minder pas aangelegde kruispunt waar “ze” vergeten zijn van aan de rechterkant van de weg een fietsoversteekplaats te schilderen, maar wel een zebrapad. Als ik daar dus oversteek, en een afdraaiende auto rijdt mij aan, dan ben ik ongetwijfeld in fout. Maar’t is dat risico nemen, of stoppen, oversteken naar de linkerkant, daar oversteken volgens mijn richting, en terug oversteken naar de rechterrijkant. Don’t wanna do that.

Maar op zich vind ik het nog wel plezant dat fietsen. Ik denk dat ik op die twee maand toch een paar kilo’s kwijt ben geraakt, hoera!

Lessons learned after the day I could have died

Ik heb gisteren een ongeval gehad. Ik moest een tweevaksweg waarop een file stond op de rechterrijstrook (iets verderop moest geritst worden) oversteken. Na een tijdje liet een witte camionette me door. Op het moment dat ik stop om te kijken (een camionette is nu eenmaal niet doorzichtig) of er een auto afkomt, knalt (always go with a bang) een BMW mijn voorkant er half af.

Hieronder zijn enkele lessen die ik daarna geleerd heb:

1. Nooit oversteken tussen een file, zelfs als er een camionette u doorlaat. (ik heb een uur na het ongeval wel een vrachtwagenchauffeur teken zien doen naar het tweede rijvak dat hij iemand ging doorlaten)
2. Politie staat ook in de file (da’s niet zooo belangrijk, maar vijf minuten na de gebeurtenis doken ze al op in de file om het verkeer te regelen (ten gevolge van die werken verderop).
3. Bel direct naar uw verzekeraar (in mijn geval Ethias) en laat hen een takelwagen opsturen (zit doorgaans – zelf controleren, op voorhand! – in uw polis) i.p.v. er zelf een op te bellen (dat kost u geld).
4. Als het callcenter van uw verzekeraar u vraagt naar welke garage de takelwagen jouw auto mag brengen, vraag dan dat ze hem naar een door hen erkende herstellingsgarage takelen (dit heeft zijn gevolg voor de kostprijs van de herstellingen en de eventuele vervangwagen gedurende die herstellingen (die krijg je dus niet altijd onmiddellijk)).
5. Vul uw aanrijdingsformulier in met de andere partij (de politie hielp ons). Dat wil niet zeggen dat ge akkoord moet gaan met wat ze voorstellen.
6. Zorg ervoor dat ge aanduidt dat ge stilstond (tenzij ge echt 140 km/h reed), ge weet maar nooit dat het kan helpen.
7. Controleer bij uw verzekeraar hoe hard uw bonus-malus stijgt bij een ongeval (of is dit universeel vastgelegd?). Kies op basis daarvan uw verzekeraar.
8. Ga voor een volledige omnium, ook al kost het u 2000 euro per jaar. Je krijgt er alvast een vervangwagen voor (in recht of niet; check toch maar de algemene voorwaarden!).
9. Carrossiers kunnen meer dan garagisten.
10. Er bestaan mensen die wrakken opkopen (handig bij totaal verlies). Dit bedrag kan enkele duizenden euro’s bedragen (maar niet veel).
11. Ga voor een job met bedrijfswagen. Dan heb je de dag erna een nieuwe.
12. Ga met de fiets naar je werk.
13. Ga met het openbaar vervoer naar je werk.
14. Heb geen sociaal leven meer. (vooral dit gaat zwaar worden voor mij)
15. Life goes on.

Wat ik me nog afvraag: kan ik mijn verzekeraar zijn beslissing aanvechten als hij mij aansprakelijk stelt?

Any car crash you can walk away from is a good one.