She Breathes Very Well, Doesn’t She?

Auntie Beeb’s programma Essential Mix bestond nog niet in 1979 maar hier is twee uur muziek geselecteerd en afgespeeld door David Bowie. Straf he!

Tracklist

The Doors, “Love Street”
Iggy Pop, “TV Eye”
John Lennon, “Remember”
? & The Mysterians, “96 Tears”
Edward Elgar, “The Nursery Suite” (extract)
Danny Kaye, “Inchworm”
Philip Glass, “Trial Prison”
The Velvet Underground, “Sweet Jane”
Mars, “Helen Fordsdale”
Little Richard, “He’s My Star”
King Crimson, “21st Century Schizoid Man”
Talking Heads, “Warning Sign”
Jeff Beck, “Beck’s Bolero”
Ronnie Spector, “Try Some, Buy Some”
Marc Bolan, “20th Century Boy”
The Mekons, “Where Were You?”
Steve Forbert, “Big City Cat”
The Rolling Stones, “We Love You”
Roxy Music, “2HB”
Bruce Springsteen, “It’s Hard To Be A Saint In The City”
Stevie Wonder, “Fingertips”
Blondie, “Rip Her To Shreds”
Bob Seger, “Beautiful Loser”
David Bowie, “Boys Keep Swinging”
David Bowie, “Yassassin”
Talking Heads, “Book I Read”
Roxy Music, “For Your Pleasure”
King Curtis, “Something On Your Mind”
The Staple Singers, “Lies”

Source: Dangerous Minds

Bowie, David

Mijn vroegste herinnering aan David Bowie dateert uit het vierde middelbaar, ondertussen toch al zo’n 15 jaar geleden. Voor Engels hadden we letterlijk een vetzak met een baard als leraar. Hij speelde in een band genaamd de Phat Bastards, not kidding. Of hij fan was van Bowie, dat weet ik niet meer, maar wel dat zijn vervanger ergens halverwege het schooljaar ongelooflijk hard dweepte met Bowie.

Nu, die vervanger was een loser van zal-ik-hem-daar-eens-gaan-hebben, dus wij rolden nogal tamelijk collectief met onze ogen toen hij weer maar eens een loftrompet afstak over het muzikale genie David Bowie.

Wist ik toen veel, mijn muziekkennis beperkte zich tot enkele achteraf bekeken verkeerd gelopen Hitbox cd’s en een LP met een liveshow van Urbanus uit de jaren ’70. Maar goed, fast-forward vijf jaar en daar is niemand anders dan David Guetta die een bootleg remix gemaakt had van Bowie’s We Could Be Heroes. Dat was de moment waarop de mannen van Swedish House Mafia al eens hun neus aan het venster kwamen steken met remixen van Eurythmics en dergelijke, die ook door Guetta in zijn podcasts gespeeld werden.

Wist ik toen veel… Tegenwoordig gaat het al wat beter al ken ik nog steeds maar een fractie van Bowie’s oeuvre. Little Wonder en The Hearth’s Filthy Lesson zijn titels die ik vandaag pas hoorde vallen – en nog steeds moet beluisteren – maar James Murphy’s Hello Steve Reich Mix van Love Is Lost ken ik dan weer wel.

Tuurlijk ken ik zijn klassiekers wel, al durf ik al eens te vergeten dat China Girl van zijn hand is. Dat gebeurt, en dat is geen erg. Ik kan niet alles weten. Alleen maar genieten. Zeker als 2manydj’s Space Oddity als afsluiter draaien op hun Despacio soundsystem met space decoration.

The 80s

De jaren ’80. Ik ben geboren ergens in 1984 en heel wat a- en b-kantjes van muziek van tijd reken ik vreemd genoeg tot mijn muzikale favorieten. The Reflex, Madonna, Chic (vreemd genoeg allemaal Nile Rodgers producties, ha!): noem maar op en ik heb ze waarschijnlijk al in een van mijn mixtapes of live dj-sets gedraaid. Fan van Top Gun. Rock Steady Crew. Prince. Queen. The Clash. AC/DC. Blondie. Pink Floyd. Bon Jovi. Dire Straits. Dat soort dingen.

En dan besluiten die van Het Huis voor Alijn dat het Tijd voor 80 is. Winning! Tag alles wat wat met de eighties te maken heeft #tijdvoor80 en dan verschijnt het op het 80s dashboard.

You Pay Peanuts, You Get Peanuts

“To offer the cheapest flights on the market, the budget carrier had eliminated on-board meals. But it wanted to make sure consumers saw the connection between its minimal service and low fares. So Southwest marketed itself as the “peanut airline”—meaning you fly for ‘peanuts,’ and peanuts are what you get.”

Via Quartz

Thatcher

Thatcher is dood. The Iron Lady. No more. Ik ben te jong om eigenlijk goed te beseffen wat ze voor de wereld betekende.

Op de VRT werd ze afgeschilderd als een rebel die haar eigen zin deed. Dat vind ik ergens wel leuk. Als je je leven laat leiden door anderen, dan kan je er maar beter meteen een eind aan maken. (Just kidding, doe wat je wil.)

In mijn geheugen ken ik Thatcher enkel van de Falklands-oorlog(en) met Argentinië (de Harrier vliegtuigen die konden blijven hangen in de lucht!) en die flauwe Urbanus mop waarbij hij een bus verf mee naar Engeland bracht, for the poor children (om de poort te schilderen, nvdr), aja, ’t was daar crisis he, aja.

Thatcher is gestorven als barones en zal een ceremoniële begrafenis krijgen. Rest in peace.

Steek

Het is veel makkelijker (en misschien ook wel veiliger; ja, ik ben een verbale wussie) om media een steek te geven. Ze krijgen in vergelijking met een hooggeplaatste politicus namelijk meer tijd en ruimte om hun parlé te doen.

In De Standaard schrijft Marc Reynebeau – geen politicus, maar een doodgewone opiniemaker die ik bijna benader qua lelijkheid en intelligentie (maar niet qua belezenheid) – wat opinie over de reacties van de gemiddelde rechtse rukker rakker op de tegenwoordige verslaggeving van het politieke gestel. Enfin, “in De Standaard”, ik lees het ook maar van de gratis en voor niets op hun website hoor. In zijn opinie haalt hij de volgende mening van de socioloog Luc Huyse aan:

‘Vroeger moest je een brief schrijven, die in een omslag stoppen, er een postzegel op kleven en naar een brievenbus lopen. Nu volstaan een paar klikken thuis en je reactie komt terecht.’

Een brief, omslag en postzegel, dat hebt ge voor 5 euro (den bic krijgt ge wel van een of andere politieker). Kunt ge te voet gaan halen en wegdoen.

Een pc kost tegenwoordig 500 euro, internetverbinding maandelijks minstens 20 euro. Elentriek zal ook wel zoiets zijn. En een pc moet ge eerst gaan halen met een wagen die u nieuw minstens 8000 euro kost (tweedehands en als ge niet te veeleisend zijt evenveel als een nieuwe pc).

Iemand heeft last van een selectief geheugen en een slecht inschattingsvermogen. En een journalist (ik mag Marc Reynebeau toch zo noemen he?) vergeet wat nuances. Natuurlijk, zijn stuk zou er minder sexy uitzien mocht hij die nuances er wel in zetten. Niet dat dat gebrek aan nuances iets afdoet aan de bottom line (“de internetse Vlaming is een idioot”). Maar’t zou wel mooi zijn, zo voor de volledigheid. Het ganse verhaal vertellen.

Oh, die Luc Huyse is/was trouwens lid van de toenmalige SP. Zo eens random namen uit een artikel googelen en op de eerste hit klikken, dat levert wat informatie op. Ik ben benieuwd naar wie dat nog doet, dat random namen googelen.

Eentje om af te sluiten:

‘Het hoort erbij,’ zegt ook Paul De Grauwe berustend, ‘al heb ik moeite met die sfeer waarin elke afwijkende opinie wordt gezien als heulen met de vijand.’

Pluspunten voor diegenen die beseffen dat zowel links als rechts zich daar aan dat “wie niet met mij is, is tegen mij” bezondigen. De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet, ofzoiets.

 

2010: the sequel

Deel 1 van mijn jaaroverzicht eindigde met een Lekker Wijf op de luchthaven, and guess what, deel 2 (zie hierboven) begint met datzelfde Lekker Wijf op de luchthaven! Verder ziet u

  • voor de eerste keer een Airbus A380 die opstijgt vanop EBBR,
  • hip camerawerk,
  • een blonde (!) Arabische buikdanseres in Libanon,
  • de zon,
  • part of the Lerkeveld crew,
  • een histerische rappara-roeper,
  • een DC10-style sitdown op het Blauer See festival in Duitsland (track: Reboot – Caminando),
  • een sigaret die aangestoken wordt voor een blondine die denkt dat ik voor Facebook aan het filmen ben,
  • een elektroknecht,
  • Ms Jackass,
  • Gehorschade Kollektiv dat Uphigh Collective – Blend (vocals by Delvis!) speelt op het einde van een feestje in de Brusselse Claridge,
  • Villa die hun edit van Anita Meyer – Why Tell Me Why spelen op Avenue L,
  • iets wat ik verdenk de Take That cover van Relight My Fire te zijn (again op Avenue L),
  • de trein naar Madrid,
  • een feest featuring Gehorschade Kollektiv in Spanje,
  • een hippe hotelkamer,
  • Casanova,
  • shooting from the hip,
  • Fredo van Villa en The Magician (ex-Aeroplane),
  • confetti,
  • een babe die sexy danst met de camera(man),
  • sneeuw (veel sneeuw!) en
  • een countdown.

2010 was de max (vooral off-camera)!

PS: Als er een deel 3 komt, dan zal het zijn met crappy footage taken with the BlackBerry.

2010: First Half

De eerste helft van 2010 in feestretrospect, in een 15-minuten durende crappily edited documentaire.

Featuring countdown op Times Square in New York, OckxFest in Antwerpen, Libertine Supersport in K-Nal (te Brussel), Gehörschade Kollektiv, Merdan Taplak, a not so private dancer, some Pioneer DJM & CDJ action by Mustang, Carte Blanche (Mehdi & Riton), a drunk sleepyhead at Muziekclub Petrol , Technotronic’s Pump Up The Jam, een 1983 Roland TR-909 drummachine, Lekker Wijf en een vliegtuig in de verte.

De Wereld

De wereld is te groot om te kunnen vatten. We kijken met onze ogen en zien wat onze filters doorlaten. Van het visuele spectrum naar in uitgesteld relais vertelde weergaves van feiten.

Zo is er Wikileaks.org en zijn boegbeeld Julian Assange. De meneer coördineert wat grotere lekken van secret-bestempelde documenten van allerhande landen en wordt na een tijdje opgejaagd door een internationaal opsporingsbevel ten gevolge van enkele verkrachtingen of pogingen daartoe. Blijkt hij in Zweden last te hebben omwille van een vrouw waar hij ’s avonds mét condoom, maar de ochtend erna zónder, seks had. Eerst vond ze dat niet erg, maar na enkele dagen is ze klacht gaan neerleggen omdat ze die ochtend onbeschermde seks hadden. In Zweden is dat een serieus misdrijf. Vrouwen die van gedacht veranderen: niks dan miserie!

Ondertussen wordt Wikileaks.org van de Amazon Web Services servers gegooid omdat de algemene voorwaarden geschonden werden (“u bezit copyright voor alles wat u publiceert” is vaag maar soms ook weer niet). Conspiracy-kundigen zagen algauw de hand van een of andere Republikein die Amazon aanmaande om Wikileaks.org eraf te gooien. Verhuizen dan maar naar elders, maar blijkbaar staan de hosting providers te velde daar niet voor te springen.

En dan zijn er geruchten dat Visa geen stortingen aan Wikileaks meer toelaat (maar wel nog aan organisaties als de KKK; niet voluit geschreven omdat ik er over struikel). Rare shizzle en wie moet je op den duur geloven?

Ondertussen blijkt dat Julian Assange zich heeft aangemeld bij de Engelse politie. Zijn advocaat zou pas 24 uur voor de uitlevering aan Zweden bij hem mogen komen. Geen borgtocht mogelijk omdat het om een zedenschennis gaat.

Oh, en dan is er nog het verhaal van een of andere geëncrypteerde “insurance” die online staat. Als er iets zou mislopen met Assange of Wikileaks tout court, dan wordt de sleutel van de encryptie vrijgegeven en weet de hele wereld wat al die boze overheden achter onze en elkaars rug doen. Die insurance is geëncrypteerd volgens een Amerikaanse standaard: de Advanced Encryption Standard (AES). AES is een Belgisch algoritme, Rijndael genaamd. Ontworpen door Vincent van COSIC van de KU Leuven en Joan van Proton. Hun Rijndael heeft zoveel jaren geleden een wedstrijd van het NIST gewonnen omdat het tamelijk straf én efficiënt was. Hoezee. Omdat ik dat wist was ik bijna op Radio 1 geweest, maar dat zag ik niet echt zitten. Ik heb ze maar doorverwezen naar professor doctor ingenieur Bart Preneel die in Singapore bleek te zitten.

Veel van bovenstaande zal u niet gelezen hebben in de kranten. Dat is geen erg. Dat ik de afgelopen zomer nog steeds mis, dat staat er ook niet in. Ook dat is geen erg.