Freaky Facebook.
Eerder deze week stelde Facebook me voor of ik een van mijn ex-bazen kende. No shit Sherlock, tuurlijk ken ik die man! Maar ik heb een strict policy van geen collega’s op mijn Facebook te hebben. Ik deel er al 8u van de dag mee (voor de mensen die iet of wat kunnen tellen: dat is de helft van uw wakkere tijd), genoeg is genoeg. Meer gedachten had ik er van de week niet aan vuil gemaakt.
Tot daarnet op Twitter iemand zich afvroeg (i.c. @DeWortel, @sanaered en @JadisNoir) vanwaar die “vreemde” suggesties kwamen. No wat wild & educated guessing kwamen we erop uit dat Facebook dat zou doen op basis van het adresboek van de gsm waarop Facebook apps geïnstalleerd staan.
En dat allemaal om te groeien. Aja, want als ge op uw platform communicatie tussen mensen kunt verzilveren dan zijn ze meer geneigd om het te gebruiken. En als ze het nog goed vinden ook, dan raden ze het aan. En als ge per abuis professionele relaties in iemand zijn netwerk kunt injecteren, dan heb je een foothold in de enterprise (die move naar de $321 billion enterprise markt is blijkbaar niet zo evident). Kassa kassa! En de investeerders zijn tevreden.