Gisteren was de eerste keer in mijn leven dat ik iemand echt zag sterven. De hulpverleners waren ijverig bezig met hartmassage, maar veel leven zat er precies niet meer in. Zesentwintig jaar, iemand van mijn generatie. “Je moet naar je lichaam luisteren,” zeg ik de laatste tijd nogal veel. Ik ga dat meer zeggen, en hopelijk ben ik niet de enige die die raad opvolgt.
Statistieken van mijn 20 km door Brussel.
Die laatste groene piek is mijn wandeling (net als die andere groene pieken), toen ik besefte wat er gaande was en mijn eindspurt (nou ja) heel even onderbrak om mijn hartslag terug naar beneden te krijgen. Mijn maximum hartslag bedroeg 193 slagen per minuut (méér dan mijn maximum tijdens de conditietest van enkele maanden geleden), gemiddelde was 177 (en da’s toch een tien slagen per minuut te veel). Oh, en for the record: ik zou 3500 kcal verbruikt hebben.
En nu: op naar de marathon.
(En bedankt aan allen voor de vele steunberichten en het live gesupporter!)
Goed gedaan zeg!
Ik kan er ook niet van over hoe snel het kan gaan als je dat leest…
ja ik was er ook van geschrokken, ik had zelfs geen zin meer in een eindsprint en finishte pas in 1u33:07. Veel succes met je marathon!
Thanks!
Een dramatisch voorval, maar helaas nooit helemaal uit te sluiten. Een domper op een voor de rest fantastische 20km door Brussel.