Meneer de voorzitter, waarde collega’s,
we zijn ons al jaren bewust van het probleem van de vergrijzing, en dat ondanks de opeenvolgende regeringen het probleem onopgelost blijft. Ik ben akkoord. *gelach* Onopgelost blijft.
Als we bereid zijn ons werkelijk over dit probleem te buigen en het te bestuderen in z’n geheel, lijkt het mij niet goed, om overhaast te werk te gaan.
Dit zou immers weer kunnen leiden tot puur demagogische en electoralistische schijnoplossing. Sinds mijn aantreding heb ik contact opgenomen met de verschillende sociale gesprekspartners en verschillende vertegenwoordigers van onze ouderenverenigingen om te proberen de zaak af te ronden. Tot eind december, tot eind december werden er vele vergaderingen gehouden. De werkzaamheden zijn er goed gestart, en ik hoop van harte om in de komende weken een eerste tussentijds verslag te kunnen indienen bij de regering. Voor mij, voor mij, dit verslag zal een soort groen boek worden *applaus*, groen boek worden *gelach* dat hopelijk de goede vragen zal stellen. Ja, ik hoop dat. Ha. Aja. Het groene boek zal vervolgens onderworpen worden aan een brede discussie, die wat me betreft, wat me betreft, moet aanvangen in de verenigde commissies van de Senaat en de Kamer, als de voorzitter akkoord is. Aja, ik weet wat dat is. We zullen zien. Voorzitter: Als u mij dat vraagt. Aan het einde van deze brede discussies hoop ik, voor het einde van de eerste helft van 2010, tien he, een samenvattend verslag: wit boek, wit boek, wit boek, dat zal u zien, wit boek, te kunnen voorleggen aan de regering. Groen boek, en daarna wit boek. He. Dit zal ook dienen als vertrekpunt voor de discussie over het Belgische EU-voorzitterschap in de tweede helft van 2010. Dank u.
– Michel Daerden, Minister van Pensioenen en Grote Steden
De volledige context (en een al dan niet betere transcriptie van het antwoord van minister Daerden) vind je op de website van de Senaat.
Nu, ge kunt er mee lachen dat die mens daar zat stond (wat nog te betwijfelen valt), ge kunt u ook met de inhoud bezig houden en zeggen: “allez, hij en zijn medewerkers hebben toch een plan van aanpak, en ze zijn er mee bezig dat plan uit te voeren”.
Waarom stelt niemand zich de vraag waarom er alleen ouderenverenigingen gecontacteerd worden? Het zijn tenslotte de jongere generaties die de pensioenen gaan moeten betalen!
Neen, “we” lachen liever met de concepten van gekleurde boeken… Moammar al-Qhadafi, Libisch revolutionair leider, heeft in 1975 een Groen Boek uitgebracht waarin hij een maatschappijvorm beschreef die het midden houdt tussen kapitalisme en communisme. In’t algemeen zijn zo’n gekleurde boeken een verzameling standaarden of specificaties of visies. IBM heeft een ganse verzameling Redbooks. Een wit boek is volgens Google blijkbaar een typisch overheidsrapport.
Ik hoop dat 2010 een jaar wordt waarin we allemaal verder dan onze neus lang is proberen te kijken!
boskabout 
Waarom bijna niemand reageert op de inhoud, maar wel op de vertoning? Dat heeft Daerden natuurlijk zelf gezocht door te verschijnen zoals hij verschenen is. Of hij dronken was, of niet, dat laat ik in het midden. Maar de manier waarop hij zijn antwoord heeft voorgegeven, wel dat betaamt niet. Wie zich als een clown gedraagt moet niet verwachten dat men hem en zijn boodschap ernstig neemt. Dat is nu eenmaal een elementaire regel van de communicatie en de menselijke psychologie.
Ik verwacht van onze senatoren (en in mindere mate ook van journalisten) dat ze zich wél met de inhoud bezighouden en niet stoppen bij wat hoongelach over de manier waarop een boodschap wordt overgebracht.
Geregeld pauzes houden, bepaalde delen van een zin herhalen, … zijn trouwens elementaire regels bij het geven van een speech!
Ik denk dat het moeilijk was om je over de inhoud te buigen. Niet iedereen had zin om dat helemaal te ontcijferen.
Transcripties zijn beschikbaar op de site van de Senaat, wss zelfs al op voorhand. :-p
LOL, ok ik neem mijn comment terug en verklaar zowel zijn vertoning, als zijn inhoud betreurenswaardig. (Ja ik denk dat er meer had kunnen gebeuren (Er is nog geen groen boek)).
Met of zonder videobeelden (al blijft het leuker met de videobeelden) is de inhoud van de tekst te verwaarlozen. Hij is bezig (net zoals iedereen bezig is) en praat met alle betrokken partners.
Ik stel vast dat er nog geen concrete resultaten op tafel liggen. Tevens heeft men het raden met welke partners hij heeft onderhandeld en welke concrete doelen hij nastreeft met die partners.
Met de vertoning erbij slaan we een modder-figuur bij onze buurlanden. Buurlanden die we veronderstellen om te investeren in onze maatschappij. En die investeringen hebben we broodnodig voor… onze pensioenen.
De minister mag dan wel een briljante geest zijn, maar dat hij zijn briljante ideeën door een woordvoerder laat weergeven of een rol achter de schermen voor zich neemt.
Uiteindelijk luisteren de buurlanden niet naar de boodschap (de taal speelt hierbij een rol) maar kijken naar de boodschapper.